بررسی تنوع گونه ای و غالبیت ده پایان منطقه بین جزر و مدی سواحل صخره ای بوشهر خلیج فارس

به منظور بررسی ساختار اجتماعات ده پایان منطقه بین جزرو مدی سواحل صخره ای بوشهر از چهار ساحل صخره ای قلوه سنگی در چهار فصل متوالی از مهر 1386 تا شهریور 1387 نمونه برداری به صورت تصادفی با استفاده از یک کوادرات 50×50 سانتی متر به عنوان واحد نمونه برداری انجام شد. در مجموع 8 گونه متعلق به 5 خانواده از ده پایان شناسایی و شمارش گردید. در کل دوره نمونه برداری بالاترین درصد فراوانی را گونه Petrolisthes rufescence با 51%، گونه Pagurus sp. با 22%، Metapograpsus maculates با 7%، Pilimnus sp. با 5/6%، میگوی Alpheus lobidens با 3% تشکیل می دادند و سایر گونه ها با 5/10% در ردیف بعدی قرار داشتند. طبق نتایج به دست آمده، میزان فراوانی و تنوع در فصول سرد کاهش نشان داد که مهمترین عامل این تغییرات دما است. تغییرات فراوانی مکانی ده پایان نشان داد که در سایت های مناطق لیان و هلیله به دلیل دسترسی کمتر و عدم آلودگی، وسعت و پیچیدگی بستر، تنوع ده پایان بیشتر است.