بررسی ساختار جمعیت پرتاران و همبستگی آن با غلظت فلزات سنگین در فصل زمستان در رسوبات منطقه بحرکان

ساحل گلی منطقه بحرکان محل صید انواع میگو وماهی است و از مناطق مهم شیلاتی استان خوزستان محسوب می شود. به دلیل وجود منابع مختلف آلاینده ها از جمله فلزات سنگین در منطقه، امکان تاثیر آلاینده ها بر موجودات ساکن بستر و اجتماعات آنها وجود دارد. به منظور تعیین پراکنش و تنوع پرتاران و نیز تعیین غلظت فلزات سنگین در رسوبات منطقه بحرکان، نمونه برداری از رسوبات در زمستان 1386 صورت گرفت. نمونه های رسوب از 5 ایستگاه مختلف برداشت و پرتاران پس از شستشو و رنگ آمیزی در حد جنس و در مواردی گونه، شناسایی گردیدند. همچنین پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در محیط اندازه گیری شدند. به علاوه، میزان فلزات سنگین مس، سرب و کادمیوم در رسوبات توسط دستگاه جذب اتمی unicam مدل 919 اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که میانگین تعداد پرتاران در متر مربع در فصل زمستان 2606 پرتار بوده است و همچنین جامعه پرتاران منطقه عمدتا شامل خانواده های Syllidae(40%)، Nephtyidae (20%) و Cossuridae(14%) است. میانگین دما، اکسیژن محلول، شوری، pH،درصد مواد آلی و درصد سیلت رس در ایستگاه های مختلف به ترتیب c°8/10، mg/l4/10، g/l9/37، 2/8، 5/16 و 6/97 بوده است. ایستگاهی که در نزدیکی دهانه رودخانه زهره بود بیشترین غلظت فلزات سنگین وکمترین تراکم پرتاران را داشت. به نظر می رسد، ورود آب شیرین وآلاینده های احتمالی از طریق رودخانه، از دلایل کاهش تراکم پرتاران در این ایستگاه بوده است. غالبیت پرتاران با غلظت مس موجود در رسوب رابطه مثبت و معنی داری داشت، بدین معنی که افزایش میزان این فلز در رسوبات می تواند سبب کاهش تنوع و افزایش غالبیت پرتاران گردد.