مطالعه شاخصها و رتبه توسعه اجتماعی دراستان های کشور و رابطه آن با سرمایه اجتماعی

عمده ترین سئوالات این مقاله به این شرح است که، شاخص های توسعه اجتماعی چیست؟ وزن هر یک از شاخص های انتخابی توسعه اجتماعی با روش ارزیابی اوزان (آنتروپی) ، براساس داده های سال 1385 در ایران به چه صورت است؟ رتبه بندی توسعه اجتماعی استان ها براساس وزن شاخص های مذکور، چگونه است؟ و رابطه بین نمره توسعه اجتماعی با وضعیت سرمایه اجتماعی، در استان ها به چه صورت می باشد؟
این مقاله براساس نظریه های توسعه اجتماعی و مباحث مطرح شده در اجلاس کپنهاگ، در زمینه توسعه اجتماعی، شاخص های توسعه اجتماعی را استخراج نموده و براساس این شاخص ها و نظریه های مربوطه در زمینه رابطه سرمایه اجتماعی و توسعه، به شناخت رابطه بین این دو در ایران پرداخته است. روش این مقاله، براساس تحلیل ثانویه اطلاعات و داده های استانی برای 30 استان کشور با روش تصمیم گیری چند شاخصه، در بعد رتبه بندی استانها و آمارهای مربوط به همبستگی در زمینه رابطه بین متغیرها، بوده است.
یافته های تحقیق نشان می دهند که سیزده شاخص برای شناخت وضعیت توسعه اجتماعی، قابل استفاده می باشد و بر اساس داده های این شاخص ها، استان یزد بیش ترین و استان کهگیلویه و بویراحمد، کم ترین سطح توسعه اجتماعی را داشته اند. در نهایت با رتبه بندی به دست آمده از استان ها، میزان همبستگی وضعیت توسعه اجتماعی با سرمایه اجتماعی استان ها، سنجیده شده است که:نتایج نشان می دهند، بین میزان توسعه اجتماعی و برخی عناصر سرمایه اجتماعی شامل: اعتماد خصوصی و اعتماد عمومی رابطه معنی دار و معکوسی وجود دارد. همچنین بین توسعه اجتماعی و برخی دیگر از عناصر سرمایه اجتماعی شامل: شبکه روابط درون گروهی، مشارکت های رسمی، مشارکت های غیر رسمی و اعتماد نهادی رابطه معناداری وجود ندارد.