سلامت نیروی کار و رشد اقتصادی در ایران

طرح مسئله: دستیابی به رشد اقتصادی بالا همواره از دغدغه های سیاست گذاران اقتصادی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران بوده است. برای تحقق این هدف توجه خاصی به بهره وری نیروی کار می گردد که بهداشت و سلامت از عوامل مرتبط با آن است.
در این مقاله سعی شده است تا با اتخاذ رویکرد ادوار تجاری حقیقی و استفاده از الگوی رگرسیونی تحلیل کوواریانس و هم انباشتگی یوهانسون، نقش بهداشت و سلامت نیروی کار در رشد اقتصادی ایران مطالعه و بررسی گردد.
این مطالعه نشان می دهد که از جنبه نظری، بهبود بهداشت و سلامت نیروی کار به صورت مستقیم و غیر مستقیم رابطه مستقیمی با رشد محصول دارد و از بعد تجربی در دوره 85-1353 تولید ناخالص داخلی را در ایران به طرز معناداری افزایش داده است.
از آن جا که بهبود وضع سلامت نیروی کار رابطه مهمی با بهره وری و رشد اقتصادی دارد، تامین امکانات بهداشت و سلامت برای نیروی کار و بهبود تغذیه آن ها توسط دولت یا بخش خصوصی حائز اهمیت است.