تعیین شاخصهای مناسب اندازه گیری سرمایه اجتماعی در رتبه بندی دانشکده های کشاورزی

طرح مسئله: سرمایه اجتماعی، یکی از مهم ترین عناصر پویای نظام اجتماعی و فرهنگی هر جامعه به حساب می آید و فضای ساختاری دانشگاه می تواند منتقل کننده ایده ها، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی با ضمانت های اجرایی موثر به دانشگاهیان باشد. هدف اصلی این مقاله، تعیین شاخص های مناسب اندازه گیری سطح سرمایه اجتماعی در بخشی از نظام آموزش عالی (دانشکده های کشاورزی منتخب و مورد مطالعه) و سپس تعیین رتبه هر دانشکده از نظر سطح سرمایه اجتماعی می باشد.
روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع مطالعات پیمایشی می باشد که اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه از دو جامعه آماری (اعضای هیات علمی و پژوهشگران) و دانشجویان دانشکده های مورد مطالعه گردآوری شده است. مطالعه در دو فاز: 1- طراحی و تایید شاخصهای اندازه گیری سرمایه اجتماعی 2- رتبه بندی دانشکده های مورد مطالعه از نظر سطح سرمایه اجتماعی بر مبنای شاخصهای تایید شده، محاسبه شاخصهای ترکیبی و در نهایت مقایسه جایگاه دانشکده های مورد مطالعه از نظر سطح سرمایه اجتماعی بر مبنای محاسبه شاخص ترکیبی کل و با استفاده از روش تحلیل مولفه های اصلی، صورت گرفته است.
یافته های تحقیق: یافته های تحقیق بیانگر آن است که شاخصهای مولفه تعمیم یافته اول یعنی مشارکت پذیری اجتماعی و نیز شاخصهای مولفه تعمیم یافته دوم یعنی تعامل و اعتماد اجتماعی مجموعا نزدیک به 31 درصد کل پراکندگی شاخصهای اندازه گیری سطح سرمایه اجتماعی را تبیین کرده و مهم ترین شاخص های تعیین کننده جایگاه و رتبه بندی سطح سرمایه اجتماعی در دانشکده های کشاورزی مورد مطالعه بوده اند.
نتایج تحقیق: به طور کلی نتیجه این تحقیق آگاهی از شاخص های استاندارد و مورد تایید در رتبه بندی واحدهای مورد مطالعه (دانشکده های کشاورزی)، به منظور تعیین جایگاه و سطح دانشکده های مورد مطالعه از نظر سطح سرمایه اجتماعی می باشد.