اثر تجویز انسولین در ناحیهCA1 هیپوکامپ بر اختلالات یادگیری و حافظه فضایی در موش صحرایی دیابتی

دیابت قندی یکی از مهم ترین بیماری ها در جهان است. انسولین و گیرنده های آن در نواحی خاصی از سیستم اعصاب مرکزی یافت شده که عملکرد آن در هر ناحیه اختصاصی بوده و متفاوت از اثر مستقیم آن در تنظیم گلوکز محیطی است. توزیع انسولین و گیرنده های آن در هیپوکامپ و قشر مخ، مرتبط با اعمال شناختی است. مطالعات قبلی در مورد اثر انسولین بر حافظه، نتایج متناقضی در بر داشته است.
هفتاد سر موش صحرایی نر نژاد NMRI (300-250 گرم) به طور تصادفی به گروه های کنترل، دیابتی، سالین-سالین، سالین-انسولین (12 یا 18 یا 24 میلی واحد) و دیابتی-انسولین (12 یا 18 یا 24 میلی واحد) تقسیم شدند. القا دیابت با تجویز استرپتوزوتوسین (mg/kg، ip 65) انجام شد. سالین یا انسولین (1 میکرولیتر) به صورت دوطرفه در ناحیه CA1 هیپوکامپ تجویز می شد. سی دقیقه پس از تجویز، آزمون ماز آبی موریس انجام می شد.
انسو لین اثر وابسته به دوز داشت. یادگیری و حافظه فضایی توسط دیابت، تخریب و با انسولین بهبود یافت. زمان لازم برای یافتن سکوی پنهان و مسافت طی شده برای رسیدن به آن در حیوانات تحت درمان با انسولین، کم تر از گروه های کنترل و دیابتی بود.