توسعه یک مدل ریاضی برای تعیین ارزش سازه ای ژئوتکستایلهای مورد استفاده در ایران

در چند دهه اخیر استفاده از ژئوتکستایلها جهت کاهش ضخامت روکش آسفالتی مورد توجه محققین قرار گرفته است، بنابراین تعیین ارزش سازه ای مصالح ژئوتکستایل1 در روسازی ها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. روش اندازه گیری افت وخیز ضربه ای (FWD2)متداول ترین روش غیرمخرب ارزیابی سازه روسازی است. در این پژوهش برای ارزیابی ارزش سازه ای مصالح ژئوتکستایل، 12 قطعه، هر کدام با طول در حدود 150 متر در جاده قدیم قم- تهران مورد مطالعه میدانی قرار گرفتند. در هریک از این قطعه ها در دو مرحله (قبل و بعد از اجرای لایه روکش) و در هر مرحله حداقل 12 مورد آزمایش افت وخیز ضربه ای انجام شد و با نتایج آنها ضخامت روکش تعیین گردید. با استفاده از داده های آزمایش افت وخیز ضربه ای در پنج قطعه از جنس آسفالت، مدلی برای ارزیابی سازه ای روکش آسفالتی برای نخستین بار در این زمینه ایجاد گردید. در 7 قطعه دیگر انواع میان لایه های ژئوتکستایل ایرانی و خارجی که در کشور کاربرد بیشتری داشتند اجرا شدند و با استفاده از مدل به دست آمده، ارزش سازه ای آنها مشخص شد. بر اساس نتایج این پژوهش میانگین ارزش سازه-ای مصالح ژئوتکستایل برابر 92/2 سانتیمتر ضخامت آسفالت گرم است، در حالی که این میانگین برای ژئوتکستایلهای ایرانی برابر با 47/2 سانتیمتر است.