مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون با و بدون علائم خستگی

کیفیت زندگی در بیماری های مزمن و ارزیابی آن در بیماران با ویژگی های متفاوت جهت مداخله های مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف به ارزیابی و مقایسه کیفیت زندگی در دو گروه بیماران با و بدون علائم خستگی انجام گرفته است.
در این مطالعه تحلیلی، 108 بیمار مبتلا به پارکینسون مراجعه کننده به درمانگاه شهید مطهری شیراز در این مطالعه شرکت داشتند. خستگی بوسیله مقیاس شدت خستگی(FSS)، کیفیت زندگی بوسیله ابزارهای (PDQL) و (SF-36) سنجیده شد. شاخص Hohen& Yahr نیز برای سنجش شدت و مرحله بیماری استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده نرم افزارSPSS 13 و آزمونهای مجذور کای، من ویتنی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد.
67 نفر (62%) از بیماران مرد و 41 نفر (38%) زن بودند. بیشترین بیماران در مرحله دوم بیماری با 42 نفر (9/38) و کمترین بیماران در مرحله پنجم 2 نفر (9/1%) قرار داشتند. میانگین و انحراف معیار سن بیماران 73/11±49/64 بود. 36 نفر (33/33%) دارای علائم خستگی و 72 نفر (66/66%) بدون علائم خستگی بودند. بیماران با علائم خستگی از شدت بیشتری از بیماری رنج می بردند و در مراحل بالاتر بیماری قرار می گرفتند. بین دو گروه در همه ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنی داری مشاهده شد.