بررسی اختلالات قاعدگی 3 سال بعد از منارک در دختران نابینای شهر رشت

اختلالات قاعدگی در دوران بلوغ بسیار شایع است. فقدان بینایی بر ترشح هورمونهای LH و FSHموثر است لذا نابینایی می تواند اثراتی بر روند بلوغ، باروری و قاعدگی در دختران داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی اختلالات قاعدگی در اوایل بلوغ دردختران نابینا و ارتباط آن با برخی عوامل در سال 1388 انجام شد. مطالعه حاضر مقطعی و توصیفی می باشد. نمونه های پژوهش، 72 نفر از دختران نابینا بودند. نمونه گیری، بعد از توجیه واحد های مورد پژوهش به روش سرشماری انجام شد.ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه ای مشتمل بر مشخصات دموگرافیک و مشخصات قاعدگی و آنالوگ خطی – بصری بود که با انجام مصاحبه حضوری تکمیل گردید. اطلاعات جمع اوری شده، از طریق نرم افزاز spss از طریق آزمونهای تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0

از مجموع 72 نفر، نهایتا 70 نفر مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین سنی دختران 8/01/13 و میانگین سن منارک 4/1 7/11 سال بود. شیوع اختلالات قاعدگی 5/58 % برآورد شد. بیشترین فراوانی، الیگومنوره 9/19% و کمترین فراوانی آمنوره 4/1% بود. 1/8 % آنان جهت پیگیری به مراکز درمانی مراجعه کرده بودند. 8/82 % دختران نابینا از درد قبل و حین قاعدگی رنج می بردند. در بررسی ارتباط بین سن شروع قاعدگی و BMI، ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد(02/0 >p). ارتباط آماری معنی داری بین بروز اختلالات قاعدگی و BMI، ورزش، سن شروع قاعدگی، درد زمان قاعدگی، دیده شد. ارتباط آماری معنی داری بین سطح تحصیلات پدر و مادر، وضعیت اقتصادی با اختلالات قاعدگی، وجود نداشت. نتیجه نهایی : یافته ها نشان دادند که اختلالات قاعدگی، شیوع زیادی در دختران نابینا دارد با این جود، فقط درصد اندکی از آنان جهت پیگیری به مراکز درمانی مراجعه نموده بودند. علاوه براین به علت پایین بودن سن منارک، این دختران زودتر از دختران عادی، با انواع اختلالات قاعدگی مواجه می شوند. بنابراین ضروریست تا آگاهی وآموزشهای های لازم در این موارد به دختران، معلمان و مادران داده شود. در این راستا انجام مطالعات بیشتر پیشنهاد می شود.