مطالعه سازگاری ژنوتیپ های پیشرفته متحمل به شوری جو در مناطق معتدل

به منظور بررسی سازگاری ژنوتیپ های متحمل به شوری جو، تعداد 10 ژنوتیپ این گیاه طی سال زراعی 82-1381 در شش ایستگاه تحقیقاتی اصفهان، کرمان، یزد، قم، مشهد و گناباد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. حداقل هدایت الکتریکی آب آبیاری و خاک در کلیه مناطق اجرای آزمایش به ترتیب 8 و 10 دسی زیمنس برمتر بود. نتایج حاصل از تجزیه مرکب داده ها نشان داد که اثر متقابل ژنوتیپ و مکان در سطح احتمال یک درصد معنی دار و عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه اختلاف معنی داری در سطح احتمال پنج درصد داشتند. بیش ترین عملکرد دانه به ژنوتیپ شماره 4 (LB.Iran/una 8277//Gloria“S”/COME”s”-11M/3/Kavir) و ژنوتیپ شماره 5 (73-M4-30) به ترتیب با 4616 و 4581 کیلوگرم در هکتار تعلق داشت. متوسط عملکرد 2 شاهد) نصرت و والفجر(به ترتیب 4167 و 3596 گیلوگرم هکتار بود. تجزیه پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های مختلف بر اساس روش پارامتری ضریب تغییرات و نیز روش غیر پارامتری رتبه نشان داد که ژنوتیپ های شماره 4 و 5 پایدارترین ژنوتیپ ها بودند بنابراین ژنوتیپ های شماره 4 و 5 به خاطر میانگین عملکرد بالای دانه در کلیه مناطق به عنوان ژنوتیپ های سازگار و متحمل به شوری انتخاب شدند.