اثرترکیبی پلاسمای غنی شده از پلاکت (PRP) و بیو- اس (Bio-oss) بربازسازی استخوان سگ در آسیب فورکای درجه دو؛ بررسی بافت شناسی و هیستومورفومتریک

بیان مساله: رژنراسیون پریودنشیوم در آسیب های فورکا یکی از چالش زاترین جنبه های درمانهای پریودنتال به شمار می رود. در میان درمان های موجود GTR (Guided Tissue Regeneration) بهترین نتایج را از لحاظ بافت شناختی و بهبود معیارهای بالینی به دنبال داشته است. شواهدی وجود دارد که کاربرد پلاسما غنی شده از پلاکت (PRP) می تواند نتایج درمان های رژنراتیو پریودنتال را بهبود بخشد.
هدف از این پژوهش، بررسی استفاده از ترکیب پلاسمای غنی شده از پلاکت به همراه بیو- اس (Bio-oss) بر بازسازی استخوان در آسیب های فورکیشن درجه دو سگ می باشد.
مواد و در این بررسی تجربی، 48 آسیب استخوانی با عمق و پهنای 5 میلی متر در ناحیه ی فورکای دندان های پره مولر چهار سگ ایجاد شدند. آسیب ها به صورت اتفاقی به سه گروه بخش شدند. آسیب ها در گروه آزمون با ترکیب PRP + Bio-oss و در گروه شاهد با بیو- اس به تنهایی پر شده و در گروه شاهد منفی ماده ی پیوندی (گرفت) در آسیب ها قرار داده نشد. یک غشای کلاژنه قابل جذب بر روی آسیب ها قرار داده و فلپ ها بخیه شد. پس از سه ماه حیوان ها قربانی شدند و از آسیب های نمونه های بیوپسی برای بررسی بافت شناسی و هیستومورفومتریک فراهم شد. در هر نمونه میزان پر شدن آسیب توسط استخوان تازه، ذرات ماده ی پیوندی و بافت همبند به گونه ی درصد ارزیابی گردید. یافته های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS (ورژن 13.0) و با آزمون تی دانشجویی (Student''s t test) واکاوی شدند.
میزان پر شدن آسیب توسط استخوان در گروه آزمون 61 درصد، درگروه شاهد 58 درصد و در گروه شاهد منفی 39 درصد بود.
گرچه تفاوت معنادار آماری میان گروه آزمون و شاهد دیده نشد اما این تفاوت میان هر دو گروه آزمون و شاهد با گروه شاهد منفی معنادار بود (05/0 p <). در نمونه های گروه آزمون، تشکیل استخوان لاملار بیشتر و میزان سلول های التهابی مزمن پایین تر بود.
با توجه به محدودیت های این پژوهش آشکار شد، که استفاده از ترکیب PRP و بیو- اس در درمان آسیب های درجه دو فورکا باعث افزایش معنادار در میزان استخوان تازه تشکیل شده نسبت به کاربرد بیو- اس به تنهایی نمی شود. به نظر می رسد، که وجود PRP موجب بهبود کیفیت استخوان تازه و کاهش میزان التهاب بافتی می گردد.