بررسی وضعیت کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پپتیک در شهر سنندج

در بیماری زخم پپتیک که به زخم معده یا دوازدهه اطلاق می شود خطر پایین آمدن کیفیت زندگی افزایش می یابد. مشخص نمودن جوانب مختلف کیفیت زندگی بیماران «بیماری زخم پپتیک» می تواند راهنمایی برای طرح ریزی برنامه های آموزشی برای این بیماران و انجام مداخله های صحیح و مناسب جهت ارتقاء کیفیت زندگی آن ها باشد؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت کیفیت زندگی بیماران مبتلا به زخم پپتیک در شهر سنندج طراحی و اجرا گردید.
این مطالعه تحلیلی-مقطعی بر روی 120بیمار مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان بعثت سنندج که طی نمونه گیری آسان بدست آمدند انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد MOS-SF-20 بود. داده ها با استفاده از نرم-افزار SPSS و با بکارگیری آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، آنالیر واریانس و مجذورکای تجزیه وتحلیل شد.
آزمودنی ها در کیفیت زندگی از لحاظ «درد» (5/68درصد) و خصوصا «درک از سلامت» (2/30درصد) بیشترین ضعف را داشتند و از لحاظ «عملکرد جسمانی» (7/70درصد) وضعیت بهتری داشتند. آزمون همبستگی پیرسون ارتباط مثبت و معنی داری را بین زیرمقیاس های کیفیت زندگی با سطح سواد و میزان درآمد بیماران نشان داد (05/0> p). تنها زیرمقیاس استثنا «درد» بود که با سطح سواد همبستگی معنی دار منفی داشت. متغیر سن نیز با زیرمقیاس «درد» همبستگی معنی دار و مستقیم (01/0> p) و با بقیه زیرمقیاس ها همبستگی معنی دار و معکوس داشت (01/0> p).
یافته های این مطالعه در برنامه ریزی های آموزشی که برای این بیماران انجام می گیرد می تواند کاربرد مؤثری داشته باشد. باید برنامه های آموزشی به منظور ارتقاء کیفیت زندگی در بیماران زخم پپتیک در مراکز بهداشتی-درمانی ازطریق دست اندرکاران طرح ریزی و اجرا شود که درآن استراتژی هایی جهت کاهش درد و بهبود درک این بیماران از وضعیت سلامتشان از اولویت های برنامه باشد.