بررسی مبتلایان به سرگیجه ومیزان اثربخشی اولتراسونوگرافی داپلر درارزیابی این بیماران

سرگیجه در تمام کشورها شایع بوده و بسیاری از بیماران به همین دلیل به درمانگاه ها وبخش های اورژانس مراجعه می کنند.این علائم ناراحتی واضطراب زیادی برای بیمار ایجاد می کند. سرگیجه به دو نوع محیطی و مرکزی تقسیم شده وافتراق این دو از لحاظ بالینی بسیار اهمیت دارد.ارزیابی مسائل عروقی در سرگیجه بسیار مهم است و اولتراسونوگرافی داپلر به میزان بالا در این بیماران مورد استفاده قرار می گیرد.
این مطالعه به روش گذشته نگر و به مدت سه سال بر روی پرونده های بیماران دربخش اورژانس و مغز واعصاب در بیمارستان مصطفی خمینی انجام شده است.مقیاس ورود بیماران به مطالعه شکایت اصلی آنها هنگام ورود به بیمارستان بوده است. بیماران با شکایت سرگیجه،گیجی یا منگی و عدم تعادل انتخاب شدند و اطلاعات در زمینه علائم، عوامل خطرساز و خصوصیات آماری بیمارانبصورت جداگانه ثبت گردید.
در نهایت 332 بیمار در طول سه سال در مطالعه وارد شدند. (54%) 179نفر از بیماران مونث و 153 (46%)نفرمذکر بودند. شکایت اصلی در 183(55%) نفرگیجی ومنگی،در (30%)101نفر سرگیجه بوده و (15%)48 نفر از عدم تعادل وافتادن شکایت داشتند.سکته مغزی در (16%)53نفر مشاهده شد.در بین بیماران بدون ایسکمی مغزی شایعترین تشخیص ها شامل لابیرنتیت(19%)53نفر،سرگیجه وضعیتی خوش خیم (32%)89نفر و اختلالات الکترولیتی و متابولیک(49%)137نفر از بیماران راشامل شده است.اولتراسونوگرافی داپلر فقط در دو بیمار مبتلا به استروک شواهد غیر طبیعی بودن را نشان داده است ودر بیماران با سایر تشخیص ها یافته غیر طبیعی مشاهده نشده است.
این مطالعه به ما نشان می دهد که سرگیجه محیطی شایعتر از نوع مرکزی می باشد.در ارتباط با افتراق بین این دو نوع سرگیجه اشتباهات زیادی رخ می دهد که بعنوان یک هشدار جهت بهبود آموزش پزشکی در دانشگاه ها می باشد.اولتراسونوگرافی داپلر فقط در موارد مرکزی سرگیجه توصیه می شود و ضرورتی در انجام آن در تمام بیماران وجود ندارد و همچنین این روش کمکی به افتراق بین سرگیجه های محیطی و مر کزی نمی کند.