بررسی تاثیر تست فایر بر روی رفلکس H عضله گاستروکنمیوس در مبتلایان به سندرم پیریفورمیس و مقایسه ی آن با گروه کنترل

سندرم پیریفورمیس یکی از علل دردهای سیاتیک (سیاتیکا) میباشد. این سندرم متعاقب ایجاد فشار عضله پیریفورمیس ویا فاشیای آن بر روی عصب سیاتیک یا قسمتی از عصب سیاتیک، در محل عبور عصب از شیار سیاتیک بزرگ لگن ایجاد میگردد. علیرغم اینکه این بیماری از سالها پیش شناخته شده است، ولی هنوز حتی روش های تشخیصی پیشرفتهای همچون MRI، CT-scan و تستهای الکتروفیزیولوژی در تشخیص قطعی آن محدودیت دارند. هدف این تحقیق بررسی یک روش تشخیصی غیر تهاجمی الکترودیاگنوستیک جهت تشخیص سندرم پیریفورمیس میباشد.

این تحقیق یک مطالعه Case -Control میباشد. در این مطالعه 15 اندام تحتانی مبتلا به سندرم پیریفورمیس (از 14 نفر) با 19 اندام تحتانی سالم کنترل (از 16 نفر) بررسی شدند. 7 عدد از پاهای کنترل، پای مقابل بیماران مبتلا به سندرم پیریفورمیس بود. افراد دوگروه از نظر سن وجنس همسان سازی شده بودند. از هر دوگروه رفلکس H به طریق نرمال (وضعیت Prone) ودر حالت (Flexion – adduction – internal rotation) FAIRگرفته و سپس اطلاعات در نرم افزار SPSS ویرایش16 تحت مطالعات آماری قرار گرفت.

از نظر تفاوت LATENCY رفلکس H در دو حالت وضعیت نرمال و FAIR اختلاف معنی داری بین گروه بیمار با گروه کنترل سالم دیده شد ولی از نظر تفاوت دامنه (Amplitude) رفلکس H اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد. متوسط افزایش وتاخیر در LATENCY رفلکس 2/346 ms H بود.

تست فایر باعث افزایش وتاخیر در LATENCY رفلکس H در بیماران مبتلا به سندرم پیریفورمیس میگردد.