پیش بینی کننده های خودکارآمدی رفتار تغذیه ای در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر

بیماری عروق کرونر یکی از شایعترین بیماری های قلبی عروقی در کشورهای پیشرفته است. دنبال نمودن یک رژیم تغذیه ای و سبک زندگی سالم میزان بروز عوارض و بستری شدن مجدد بیماران را بدنبال آنژین صدری و آنفارکتوس میوکارد کاهش می دهد. ارتقاء خودکارآمدی رفتار تغذیه ای بعد از بروز رویداد قلبی، از برآیندهایی است که در افزایش مهارتهای توانمند سازی بیمار جهت تعدیل رفتارهای بهداشتی، نقش اساسی ایفا می کند.
مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های خودکارآمدی رفتار تغذیه ای در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شده است.
در یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی 195 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمانگاه قلب مرکز آموزشی درمانی قلب دکتر حشمت رشت، به شیوه نمونه گیری آسان انتخاب و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری مورد پرسش قرار گرفتند. با استفاده از آزمون کای دو و رگرسیون لجستیک چندگانه به تحلیل روابط بین متغیرهای مستقل و وابسته پرداخته شد و پیش بینی کننده های موثر بر خودکارآمدی رفتار تغذیه ای در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر تعیین شد.
یافته های این تحقیق نشان داد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش دارای خودکارآمدی رفتار تغذیه ای مطلوب(2/86 %)بوده اند. از نظر آماری بین درک از بیماری و خودکارآمدی رفتار تغذیه ای ارتباط معنی دار وجود داشت(05/0P<) در رابطه با پیش بینی کننده های خود کارآمدی رفتار تغذیه ای، آزمون رگرسیون لجستیک چندگانه نتایج نشان داد که در صورت ثابت ماندن اثر سایر متغیرها، به ازای 1 واحد درک از بیماری شانس مطلوبیت خودکارآمدی رفتار تغذیه ای05/1 برابر(0001/0P<) افزایش می یابد.
درک از بیماری از عوامل پیش بینی کننده مهم در گرایش بیماران به رعایت برنامه تغذیه ای قلبی می باشد و بیماران دارای درک مطلوب از بیماری، سطح اطمینان بالاتری برای اداره نمودن تغییرات پدید آمده در رژیم تغذیه ای بعد از بروز رویداد قلبی دارند. طراحی برنامه آموزش بالینی و ارائه خدمات پرستاری براساس تعیین پیش بینی کننده های خودکارآمدی رفتار تغذیه ای می تواند در ارتقاء خودکارآمدی بیماران قلبی در دنبال نمودن برنامه های بهداشتی موثر باشد.