ارزیابی و تهیه نقشه خطر کل بیابان زایی با روش فائو-یونپ

بیابان زایی، به کاهش استعداد زیست توده و اضمحلال منابع محیطی و اکوسیستم ها اطلاق می شود که عوارض منطقه ای و فرامنطقه ای آن سطوح و جنبه های زندگی انسان را متاثر می سازد. این تحقیق با هدف ارزیابی و تهیه نقشه بیابان زایی در حوزه آبخیز دریاچه نمک (زیرحوزه قمرود) به وسعت 1614176 هکتار انجام شد. جنبه های بیابانی شدن از فرایندهای زوال پوشش گیاهی، فرسایش آبی، فرسایش بادی، افت کمی و کیفی منابع آب و شور شدن خاک، به روش فائو- یونپ تعیین شد. با تلفیق و ادغام لایه های اطلاعاتی بدست آمده با میان گیری از وزن هر یک از جنبه های دو گانه بیابان زایی (وضعیت موجود و استعداد طبیعی)، اقدام به طبقه بندی بیابان زایی گردید و نقشه های مزبور در محیط GIS تهیه شد. فرایندهای غالب بیابان زایی نیز از منظر جنبه های وضعیت موجود و استعداد طبیعی، مورد بررسی قرار گرفت و مشخص گردید که از منظر وضعیت موجود، بیشترین سطح را در منطقه مطالعاتی، فرایند زوال پوشش گیاهی با 25/23 درصد و درجه بیابان زایی بسیار شدید را شامل می شود. در فرایندهای غالب بیابان زایی از منظر استعداد طبیعی، بیشترین سطح را در منطقه مطالعاتی، فرایند تخریب منابع آب با 63/59 درصد و درجه های بیابان زایی شدید و بسیار شدید را شامل می شود. طبقه بندی خطر کل بیابان زایی و تهیه نقشه آن نیز با دخالت وضعیت موجود، استعداد طبیعی و فشار انسان انجام گردید و نتایج نشان داد که 51/23 درصد مساحت حوضه در طبقه متوسط، 47/76 درصد در طبقه شدید و 02/0 درصد در طبقه خیلی شدید واقع شده است.