روش های رایج حفظ باروری دختران و زنان جوان مبتلا به سرطان

روش های درمان سرطان می تواند منجر به نارسائی عملکردی تخمدان و ناباروری در زنان مبتلا به سرطان شود. به همین دلیل، دستیابی به شیوه ای به منظور حفظ باروری در این افراد ضروری به نظر می رسد. در این مقاله مروری، مقالات منتشر شده در رابطه با روش های مختلف حفظ باروری از سال 1976 تا 2009 که امکان دسترسی به مقاله کامل آنها از طریق منابع اطلاعاتی PubMed و Sciencedirect وجود داشت، جمع آوری و مورد بررسی قرار گرفت. براساس بررسی مقالات جهت حفظ قدرت باروری در زنان روش های متعددی وجود دارد که شامل جابجائی تخمدان، انجماد تخمک، جنین و کورتکس تخمدان است. روش جابجائی تخمدان در افرادی که از شیمی درمانی استفاده می کنند کارائی چندانی در حفظ باروری ندارد. استفاده از روش انجماد جنین و تخمک مستلزم تاخیر در شروع درمان است. به علاوه تخمک های متافاز II، سلول های بزرگ و تمایز یافته ای هستند که منجمد کردن آنها باعث آسیب های سیتوپلاسمی می شود. محدودیت در تخمک های جمع آوری شده، شانس باروری را بسیار کاهش می دهد. از سویی تحریک تخمدانها و جمع آوری تخمک در بیماران جوان به خصوص کودکان عملی نیست. انجماد جنین علاوه بر محدودیت در تعداد جنین های جمع آوری شده و مسائل قانونی و اخلاقی مطرح شده در مورد آن، تنها محدود به افراد بالغ و متاهل می باشد. روش انجماد کورتکس تخمدان در مقایسه با دو روش قبل مناسب تر به نظر می رسد، مقاومت بافت تخمدان به روش انجماد، جمع آوری نسبتا آسان بافت تخمدان (با روش لاپاراسکوپی)، امکان استفاده از آن در کودکان و تعداد زیاد فولیکول در بافت تخمدان که شانس موفقیت در باروری را افزایش می دهد از مزایای این روش است. به طور کلی انتخاب یکی از روش های فوق بستگی به پارامترهای متعددی از جمله نوع و زمان شروع درمان، نوع سرطان، سن بیمار و وضعیت تاهل فرد دارد.