بررسی رابطه HLA-G سرمی با موفقیت روش کمک باروری ICSI

بارداری، در واقع مانند پیوند عضوی موفق است. عواملی که در عدم دفع جنین مؤثرند هنوز به خوبی شناخته نشدهاند. درصد موفقیت و لانه گزینی جنین حاصل از روش های کمک باروری نیز ممکن است به همین عوامل وابسته باشد. ملکول HLA-G یکی ازانواع ملکول های MHC کلاس یک غیر کلاسیک است که اخیرا در ارتباط با بارداری مورد توجه زیادی قرار گرفته است. در این مطالعه مقدار HLA-Gمحلول در سرم زنان تحت درمان با روش ICSI قبل و بعد از انتقال جنین اندازه گیری و همچنین با مقادیر HLA-G محلول در سرم زنان باردار طبیعی مقایسه شد تا رابطه حضور و غلظت سرمی آن با بارداری موفق تعیین گردد. هدف این مطالعه تعیین نقش HLA-G سرمی و تغییرات غلظت آن در موفقیت یا شکست روش های کمک باروری است تا در تشخیص، پیشگویی و درمان ناباروری مورد استفاده قرار گیرد.
نمونه سرمی از 107 نفر زن تحت عمل ICSI در گروه آزمایشی قبل و 14 روز بعد از انتقال جنین و24 نمونه سرمی از زنان باردار طبیعی در گروه کنترل در سه ماهه اول بارداری جمع آوری شد. ایزوفرم های HLA-G1،-G5 محلول و HLA-G محلول توتال با روش الایزای ساندویچ بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی و آزمونهای غیر پارامتریک K-S، من ویتنی و ویلکاکسون در سطح معنی داری 05/0=α استفاده گردید.
ویژگی های دموگرافیک (سن، مدت ناباروری، رژیم درمانی) در گروه آزمایشی با بارداری موفق و ناموفق تفاوت آماری معنی داری نداشت. مقدارHLA-G1،-G5 محلول و HLA-G محلول توتال در سرم زنان قبل و بعد از ICSI در گروه با بارداری موفق به ترتیب U/ml8/62±4/47،OD: 58/0±47/1 قبل و U/ml5/69±6/59، OD: 57/0±38/1 بعد از ICSI و در گروه بارداری ناموفق به ترتیب U/ml2/55±7/35،OD: 45/0±37/1 قبل و U/ml2/57±7/39، OD: 46/0±31/1 بعد از ICSI بود. به همین ترتیب در گروه کنترل با بارداری طبیعی مقادیر به ترتیبU/ml 92/47±16/53 و OD: 49/0±29/1 بود. در هیچکدام از موارد فوق تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. پس از بررسی و مقایسه 29 مورد بارداری موفق و 78 مورد بارداری ناموفق، میزان موفقیت بارداری با تغییر غلظت ایزوفرم های HLA-G1،-G5 محلول وHLA-G توتال محلول بعد از درمان با روش ICSIدر دو گروه ارتباطی نشان نداد.
در زنان تحت درمان با روش های کمک باروری رابطه معنی داری بین موفقیت بارداری و HLA-G محلول سرمی مشاهده نگردید. بنابراین به نظر میرسد HLA-G سرمی اهمیت تشخیصی چندانی در موفقیت یا شکست این روش ها نداشته باشد.