آثار حیاتی میدانهای مغناطیسیی: اثر میدان در کاهش قند خون موش آزمایشگاهی

گزارشهایی مبنی بر اثر میدانهای مغناطیسی بر هم ایستایی (homeostasis) قند خون وجود دارد اما هنوز توافق نهایی برای رد یا قبول این گزارشها حاصل نشده است. ما در ادامه بررسی های قبلی خود، در این مطالعه اثر میدان مغناطیسی ثابت بر قند خون و وزن گیری حیوان آزمایشگاهی را بررسی می کنیم.
بیست و هشت موش ماده جوان سویه BALB/C به طور تصادفی به چهار گروه A، B، C و D تقسیم کردیم. گروه20 A روز در میدان مغناطیسی ثابت قرار گرفت، گروه20 B روز در میدان نما قرار گرفت، گروه10 C روز در میدان مغناطیسی بود و سپس از میدان خارج شد و 10 روز پایانی آزمایش را در خارج از میدان سپری کرد، گروه10 D روز در میدان نما و سپس 10 روز در خارج میدان نما بود. قدرت القای میدان مغناطیسی 500 گوس بود و به وسیله دو تیغه آهنربای طبیعی ایجاد می شد. میدان نما به وسیله دو تیغه سنگ سیاه که از جهت ظاهری مشابه آهن رباها بودند، ایجاد گردید. طی آزمایش موشها روزانه وزن می شدند و در پایان 20 روز آزمایش، از موشها نمونه خون اخذ و قند آن تعیین می گردید.
وزن گیری موشهای چهار گروه یکسان بود. قند خون گروه C از نظر آماری به طور معنی دار از قند خون گروه های B و D کمتربود. تفاوت قند خون بین دیگر گروه ها از نظر آماری معنی دار نبود.
با وجودی که در مدت اقامت موشهای آزمایشگاهی در میدان مغناطیسی قند خون آنها تغییر نمی کند، قند خون موشها 10 روز پس از خروج از میدان، از قند خون موشهایی که هرگز در میدان نبوده اند، کمتر است.