مقایسه فتوتراپی تکی متناوب و مداوم و تغییر وضعیت دردرمان نوزادان رسیده مبتلا به زردی

زردی یک مشکل شایع دوران نوزادی می باشد و فتوتراپی روشی مؤثر در درمان زردی نوزادی است. علی رغم کاربرد وسیع فتوتراپی هنوز سؤالاتی در مورد افزایش تاثیر آن بدون پاسخ مانده است. هدف از این مطالعه نیز مقایسه اثرات درمانی روش های متفاوت فتوتراپی در نوزادان ترم مبتلا به زردی می باشد.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در بخش نوزادان بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه به مدت 17 ماه انجام شد. نوزادان پس از انتخاب بر اساس معیارهای ورود و خروج، به طور تصادفی در یکی از 3 گروه فتوتراپی مداوم با وضعیت سوپاین به صورت ثابت، فتوتراپی متناوب بدون تغییر وضعیت و فتوتراپی مداوم با تغییر وضعیت نوزاد مورد استفاده قرار گرفتند. میزان بیلی روبین تام و مستقیم خون نوزادان با فواصل هر 12 ساعت بعد از شروع فتوتراپی اندازه گیری شد. در صورتی که بیلی روبین نوزاد به کم تر از13 میلی گرم در دسی لیتر می رسید، فتوتراپی قطع می شد و در پایان، اطلاعات به دست آمده توسط روش های آماری T-Test و ANOVA آنالیز شدند.
از نظر توزیع جنسی، وزن تولد و سایر متغیرها بین سه گروه، تفاوت معناداری وجود نداشت. میانگین مدت زمان شروع تا پایان فتوتراپی در گروه اول 5/47 ساعت، در گروه دوم 6/51 ساعت و در گروه سوم 3/39 ساعت بود. از نظر آماری اختلاف معناداری بین سه گروه وجود نداشت (18/0P=).
تاثیر روش فتوتراپی متناوب در مقایسه با مداوم در درمان هیپربیلیروبینمی در نوزادان ترم یکسان است.