بررسی روش کاربرد نیتروژن در شرایط نیمه خشک و معتدل سرد بر صفات رویشی و ترکیبهای اسانس گیاه دارویی آویشن (Thymus vulgaris L.)

آویشن (Thymus vulgaris L.) از مهمترین گیاهان خانواده نعناع و اسانس آن از جمله ده اسانس معروف گیاهان دارویی می باشد. در این پژوهش تاثیر روش کاربرد نیتروژن در دو منطقه با شرایط اقلیمی نیمه خشک و معتدل سرد بررسی شد تا بهترین روش کاربرد نیتروژن در هر رویشگاه با ملحوظ داشتن تمایز تعادلی در رشد (GDB) در تولید رویشی و متابولیت ثانویه آویشن مشخص شود. طرح آزمایش به صورت بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بود که در دو منطقه در سال زراعی 1387 اجرا شد.
تیمارهای آزمایشی شامل روش کاربرد نیتروژن (عدم کاربرد (شاهد)، 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به صورت خاکپاش، 50 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به صورت محلولپاش) و منطقه (شهر ری و کرج) بود. نمونه های آویشن در دو مزرعه برداشت و پس از خشک کردن در سایه، اسانس آن استخراج و جهت تجزیه اسانس از دستگاه GC استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه های جداگانه و تجزیه مرکب نشان داد که کاربرد نیتروژن به صورت محلول پاشی در مزرعه ی تحقیقاتی کرج تاثیر افزایشی بر درصد تیمول (74/2 درصد) و عملکرد تیمول (5/19 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد سایه خشک (2/2498 کیلوکرم در هکتار) و عملکرد اسانس (09/38 لیتر در هکتار) داشته است. در مزرعه ی تحقیقاتی شهر ری کاربرد نیتروژن به صورت خاکپاش بهتر بود به گونه ای که عملکرد سایه خشک (7/2772 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد اسانس (1/19 لیتر در هکتار)، درصد و عملکرد متابولیت های ثانویه (درصد تیمول (2/1 درصد) و عملکرد تیمول (72/7 کیلوگرم در هکتار))، (درصد پی سیمن (68/0درصد) و عملکرد پی سیمن (62/7 کیلوگرم در هکتار)) و (درصد کارواکرول (076/0 درصد) و عملکرد کارواکرول (85/0 کیلوگرم در هکتار)) بیشترین میزان را نشان دادند. تیمول و پی سیمن جزء ترکیب های غالب در هر دو منطقه بودند. همچنین سازگاری آویشن در شرایط معتدل سرد و مرتفع کرج نسبت به آب و هوای نیمه خشک شهر ری به دلیل استقرار سریع تر و افزایش تعداد سرشاخه بیشتر بود. محلول پاشی در مزرعه کرج، نوعی تمایز تعادلی در رشد (GDB) ایجاد نمود که هم تولید رویشی و هم ترکیب تیمول را به عنوان مهم ترین متابولیت ثانویه آویشن افزایش داد. کاهش رطوبت هوا و وزش باد گرم در مزرعه شهر ری سبب کاهش جذب نیتروژن از طریق تغذیه برگی شد.