شیوع حساسیت به لاتکس درکودکان و نوجوانان زیر 18 سال تحت همودیالیز در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز سال 1385

حساسیت به لاتکس به واسطه ایمونوگلوبولین E یکی از مشکلات اساسی در مقوله سلامت جهانی است. با توجه به وضعیت خاص بیماران تحت همودیالیز، قرار گرفتن در معرض پروسیجرهای مکرر و استفاده از دستکش، کاتتر و سایر اقلام حاوی لاتکس در حین همودیالیز، امکان مواجهه با سایر آلرژن های دارای واکنش متقاطع با لاتکس به ویژه گرده گل ها و درختان، مطالعه حاضر به منظور تعیین شیوع حساسیت به لاتکس‎ ‎در بیماران تحت همودیالیز انجام گرفته است ‎.‎

در این مطالعه توصیفی - مقطعی، مشخصات جمعیت شناختی و سوابق مرتبط با حساسیت تعداد 68 بیمار کودک و نوجوان زیر 18 سال تحت همودیالیز در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1385 و نحوه واکنش آن ها به آزمون خراش پوستی (پریک) با عصاره استاندارد لاتکس جمع آوری شد. داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS ویرایش 11 با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون نسبت، آزمون تی مستقل و آزمون مربع کای) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

از هر هفت نفر، یک نفر (7/14 درصد) به آزمون پوستی با استفاده از عصاره استاندارد لاتکس واکنش مثبت نشان داده که نتیجه بدست آمده نسبت به جمعیت نرمال به میزان قابل توجهی بالاتر است (001/0= P).

با توجه به میزان شیوع بالای حساسیت به لاتکس در کودکان و نوجوانان تحت همودیالیز، گرفتن تاریخچه مناسب، انجام آزمون های لازم برای بررسی دقیق حساسیت به لاتکس و استفاده از دستکش ها، کاتترها و وسایلی که محتوای پروتئینی لاتکس به کار رفته در آن ها با کلریناسیون، اتوکلاوینگ، استفاده ازآنزیم های پروتئولیتیک یا سورفکتانت های غیریونی مانند پلی اتیلین گلیکول (PEG) کاهش یافته، توصیه می شود‎.‎