بررسی اثر دو نوع اینترمیدیت سرجیکال اسپیلینت (ISS) نازک و ضخیم بر تعیین موقعیت جدید فک فوقانی در جراحی های Lefort I ماگزیلا

ماگزیلا با انجام ایمپکشن در پلان عمودی تغییر موقعیت داده و نسبت به موقعیت اولیه مندیبل فاصله می گیرد، این فاصله در آرتیکولاتور و دهان بیمار میتواند با حرکت خودچرخشی autorotation)) فک تحتانی جبران شود. هدف از این مطالعه مقایسه دو نوع اسپلینت نازک (با حرکت خودچرخشی فک تحتانی) وضخیم (بدون حرکت خودچرخشی) بود.
در این کارآزمایی بالینی، 19 بیمار (6 مرد و 13 زن) مورد مطالعه قرار گرفتند. کست های تهیه شده به صورت آناتومیک تریم شدند. به کمک سیستم فیس بوی گناتوس، کست ها به آرتیکولاتور مربوطه منتقل شد و رابطه دو فک درحالت سوپاین بیمار در موقعیت CR ثبت شد. با انجام مدل جراحی فک بالا درجهت ایمپکشن، بسته به موقعیت پین انسیزال آرتیکولاتور دو نوع اینترمیدیت شامل: 1- حالتی که پین انسیزال ثابت بماند (اسپلینت ضخیم، بدون حرکت عرضی)، 2- حالتی که پین انسیزال تغییر کند (اسپلینت نازک، با حرکت خودچرخشی) ایجاد شد. بعد از استئوتومی فک فوقانی ابتدا ماگزیلا به کمک اسپلینت نازک تعیین موقعیت شده و خطوط رفرنس عمود بر خط استئوتومی بر دیواره سینوس ماگزیلا رسم شد و سپس اسپلینت نازک توسط نوع ضخیم جایگزین شده و وضعیت خطوط رفرنس بررسی و ثبت شد.. داده ها با استفاده از آزمون‎ ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (05/0=α) از 19 بیمار در 6 مورد (31%) خطوط رفرنس تغییر نمود (متوسط mm3/1) و در 13 مورد (69%) ثابت ماند. در 13 مورد، متوسط ایمپکشن و جابجایی پین انسیزال به ترتیب mm3/4 (mm6-3) و mm9/4 (mm8-2) بود و در 6 مورد، به ترتیب mm5/7 (mm9-5) و mm8/9 (mm15-7) بود. به کمک آزمون احتمالات، احتمال جابجایی خطوط رفرنس متعاقب تعویض اسپلینت 5/52% - 7/10% محاسبه شد.
احتمال اینکه اسپلینت نازک و ضخیم، فک فوقانی را در موقعیت یکسان قرار ندهند وجود دارد و در مقادیر بالای ایمپکشن این احتمال افزایش پیدا می کند. تغییرات خطوط رفرنس بیش از آنکه از مقادیر ایمپکشن متاثر باشد از میزان جابجایی پین انسیزال آرتیکولاتور متاثر است.