ارزیابی منابع آب های زیرزمینی دشت های بوچیر و حمیران جهت بهره برداری پایداراز منابع آب(هرمزگان)

در سی سال گذشته افزایش رو به رشد جمعیت در کشور و توسعه سطوح زیر کشت کشاورزی از یک سو و استحصال آب از منابع زیرزمینی از سوی دیگر، موجب برداشت بی رویه از منابع آب شیرین زیرزمینی شده است؛ به طوری که سفره های آب زیرزمینی غالبا دچار بیلان منفی شده اند. در منطقه مورد مطالعه(دشت های بوچیر و حمیران) بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی، نه تنها باعث افت سطح آب زیرزمینی، بلکه هجوم آب شور به آبخوان محدوده آب شیرین این دشت را نیز در پی داشته است. ادامه چنین روندی موجب بروز مشکلات زیست- محیطی، از قبیل شور شدن کامل آبخوان، خشک شدن آب چاه های دشت و از دست رفتن سرمایه های عظیم مالی و بروز مسائل عمده اجتماعی در آینده خواهد شد.
بررسی آمار و اطلاعات وضعیت کمی و کیفی آب دشت مذکور و تجزیه و تحلیل آن و ترسیم نقشه های TDS وEC نشان می دهد که بیشتر مساحت دشت وضعیت بسیار بحرانی دارد که باید با ارائه راهکارهای مدیریتی، خصوصا مدیریت منابع سطحی این مشکل را کاهش داد.
فعالیت های مخاطره آمیز انسانی در دشت با استفاده از روش AHP بررسی شده و مهمترین عامل تاثیر گذار منفی بر روی آبخوان دشت- اعم از کیفی و کمی- فعالیت های انسانی در امر کشاورزی و استحصال آب شرب بوده است که با استفاده از روشمقایسه های دو به دو(Pair wise comparisons) تحت عنوان فرآیند سلسله مراتب تحلیلی AHP، ((Analytical Hierarchy process شناسایی و رتبه بندی شده است.