مقایسه اثر شیاف دیکلوفناک و پتیدین عضلانی در رفع درد بعد از جراحی فتق اینگوینال

داروهای ضد التهابی غیر استروییدی و مخدرها به صورت روتین برای کنترل درد بعد از عمل تجویز می شوند. عدم کنترل درد بعد از عمل موجب اثرات زیان بار مزمن و یا حاد شده و مرگ و میر را افزایش می دهد. در عمل استفاده از ضد دردهای اپیوییدی محدودیت هایی هم چون ایجاد تولرانس و یا عوارض جانبی هم چون تهوع، استفراغ آرام بخشی و یا دپرسیون تنفسی به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی اثرات شیاف دیکلوفناک بر روی درد بعد از عمل فتق اینگوینال ترتیب داده شده است.

در یک کارآزمایی دوسوکور آینده نگر 60 بیمار کاندید هرنی اینگوینال تحت بیهوشی عمومی در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران گروه A، mg100 شیاف دیکلوفناک و گروه B، mg50 پتیدین پس از القای بیهوشی دریافت نمودند. بررسی درد بعد از عمل پس از تحویل بیمار به ریکاوری و هر دو ساعت یک بار تا شش ساعت با استفاده از معیار عددی درد (VAS) انجام گردید.

تسکین درد نسبتا در هر دو گروه مشابه بود (3/0P=). بیماران گروه پتیدین در دو ساعت بعد از عمل به مخدر بیشتری نسبت به گروه دیکلوفناک نیاز داشتند (03/0P=). در همان ساعت بیماران گروه A هم چنین نمرات درد مطلوب تری داشتند (05/0P<). در سایر زمان ها تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. شیوع تهوع و استفراغ در هر دو گروه یکسان بود. دپرسیون تنفسی در هیچ کدام از گروه ها وجود نداشت.

بی دردی از پیش ایجاد شده با mg100شیاف دیکلوفناک که پس از القای بیهوشی تجویز می شود موجب ایجاد بی دردی بعد از عمل با حداقل بازگشت درد در محل جراحی فتق اینگوینال می شود.