گفتمان ژئوپلیتیکی بازنمایی دشمن خیالی

هدف این تحقیق بررسی نقش بازنمایی های زبانی و رسانه ای در شکل گیری گفتمان ژئوپلیتیکی دشمن خیالی است. این تحقیق بر پایه روش شناسی تفسیری و دیدگاه های زبان شناسی ساخت گرا و گفتمان فوکویی انجام شده است. فوکو معتقد است هیچ چیز معناداری خارج از گفتمان وجود ندارد، دشمن فرضی نیز ساخته نظام سیاسی اجتماعی و تامین کننده اهداف نظام های گفتمانی است. امروزه، نظام های بازنمایی رسانه ای حدود و مرزهای نمادین «ما» و «آنها» را تعیین می کنند.
نتایج این تحقیق نشان داد که بازیگران سیاسی و نهادهای رسانه ای مربوطه از روش هایی مختلفی چون: انسانیت زدایی از حریف، تعمیم افراطی، گزینش گری، انتقال، پاره حقیقت گویی، فرافکنی، قرینه سازی، محتوا زدایی، توسل به جنگ، برچسب زنی، برجسته سازی، نفی و اثبات، القاء انسداد گفتمانی، انتخاب بد از بدتر، تکرار، استعاره سازی و غیره استفاده نموده و انگاره و تصویر «دشمن خیالی» را در نظر افکار عمومی جامعه هدف تولید و تثبیت می کنند و از این طریق بستر نفوذ و اعمال سلطه نامحسوس را فراهم می نمایند.