احزاب سیاسی ایران بین سالهای 1947-1941 1941 با تاکید بر احزاب چپ

این مقاله به بررسی احزاب سیاسی در ایران با تاکید بر احزاب چپ بین سالهای 47-1941 پرداخته است. درسالهای11-1905 ملت ایران نیاز مبرمی را برای انجام اصلاحات بنیادین حس نمود و تلاش بی وقفه ای را برای متقاعد کردن دولت وقت از طریق انجمن ها و تشکل های اجتماعی برای توجه به اصلاحات به عمل آورد. در بین سالهای 21-1911 آگاهی سیاسی مردم تا حدودی افزایش یافت و در حالی که حکومت مرکزی بیش از پیش ضعیف و ناتوان بود روشنفکران فرصت مناسبی برای فعالیت یافتند و هرج و مرج نیز کشور را فرا گرفت. این در حالی بود که وضع اقتصادی بشدت بحرانی و نارضایتی عمومی دامن گیر کشور بود.
در چنین شرایطی رضا خان مبادرت به کودتا نمود و در ابتدا به احزاب و اتحادیه ها آزادی عمل داد اما به تدریج این آزادی ها را محدود نمود و در نهایت کلیه فعالیت های احزاب را ممنوع اعلام کرد. او آزادی مردم را تهدیدی جدی نسبت به قدرت خود می دانست و در نتیجه فضای دیکتاتوری را بر جامعه حاکم نمود. متعاقب اقدامات رضا شاه، مخالفین وی به فعالیت های زیرزمینی و مخفی پرداختند و انسجام قابل ملاحظه ای به دست آوردند به طوری که که پس از برکناری رضا شاه در سال 1941 با قدرت قابل ملاحظه ای در صحنه سیاسی و اجتماعی حضور یافتند و عقاید خود را در جامعه بروز دادند.
چون در این مقطع زمانی آزادی های اجتماعی و سیاسی قابل ملاحظه ای بدست آمده بود احزاب زیادی ظهور کردند، در سطح گسترده ای به تبلیغ و جذب اعضا پرداختند و هر یک به فراخور حال خود جایگاهی در جامعه ایران برای خود تدارک دیدند. این وقایع واکنشی در برابر دوران خفقان 20 ساله رضاه شاه بود.