اثرات دوگانه مرفین بر روی فعالیت های صرعی خود بخودی در برش های هیپوکامپ مغز موش

اپیوییدها اثرات پیچیده ای بر فعالیت تشنجی دارند. آن ها بسته به شرایط آزمایش دارای اثرات ضدتشنج و تشنج زا می باشند. هدف از مطالعه ی ما بررسی اثرات دوز های مختلف مرفین و نالوکسان بر فعالیت تشنجی خود بخودی در برش های هیپوکامپ مغز موش بود.
فعالیت تشنجی خودبخودی در برش های مغز موش به وسیله ی پرفیوژن مداوم مایع مغزی نخاعی مصنوعی با منیزیم کم، القا گردید. ثبت خارج سلولی از لایه سلول های هرمی ناحیه ی CA1 هیپوکامپ به عمل آمد. تا اثرات دارو ها بر دامنه، مدت زمان و شمار حوادث ایکتال و همچنین شمار اسپایک های بین ایکتال بررسی گردد.
کاربرد مرفین اثری دوگانه بر حوادث شبه تشنجی خودبخودی داشت. مرفین در غلظت کم (10میکرومول) فعالیت تشنجی را کاهش داد و در غلظت های بالاتر (30 و100 میکرومول) این فعالیت تشنجی را به صورت وابسته به دوز افزایش داد. نالوکسان به عنوان آنتاگونیست غیرانتخابی اپیوییدها عمل تشنج زای مرفین را مهار کرد.
نتایج این مطالعه نشان داد که اثرات مرفین بر تشنج، وابسته به دوز می باشد. به طوری که دوز پایین مرفین اثر ضد تشنج و دوز بالای آن تشنج زا می باشد.