بازتاب و نقد جنبش نگریتود در رقص جنگل ها اثر وله شویینکا

جنبش نگریتود در دهه 60 میلادی به اوج شهرت رسید. اندیشمندان این جنبش برای مقابله با قدرت رو به گسترش امپریالیسم، بهره گیری از گفتار استعمارگر را یکی از شیوه های این رودررویی نهادند. برای مثال، نگریتودگراها از تقابل های دوتایی که در بطن گفتار سلطه طلبان بود، استفاده کردند، ولی در اقدامی راهبردی سلسله مراتب اهمیت، زیبایی و قدرت را به هم ریختند. رقص جنگل ها، نوشته به سال 1960، در لایه ای از خود نقدی بر جنبش نگریتود است. بنا بر آنچه در این نمایشنامه بازتاب داده شده است، شویینکا بیشتر پایه های نظری این جنبش را زیر سؤال می برد، هرچند در عین حال به قابلیت های راهبردی سیاسی آن باور دارد. آنان مدعی اند که فرهنگ های آفریقایی، همچون فرهنگ دیگر مناطق، استقلال عمل ندارند، از این رو شویینکا نگاه ماهیت گرای نگریتودگراها را به تاریخ و نژاد نکوهش می کند. در مجموع، به نظر می رسد که شویینکا موافق عقاید نگریتود نیست، مگر این که به صورت مقطعی برای ایستایی در برابر امپریالیسم به کار گرفته شوند.