نقش فقها و متکلمین قرن چهارم هجری در گسترش تشیع در ایران

قرن چهارم هجری، به علت ظهور فقها و متکلمین بزرگ شیعی و نیز روی کار آمدن دولتهای شیعی چند و هم کاهش اقتدار خلافت عباسی – بزرگترین حامی جهان تسنن – یکی از ادوار درخشان و مشعشع تاریخ تشیع به شمار می رود. قبل از این عصر، مذهب تسنن، بر جهان اسلام غلبیت داشت. اما در قرن چهارم با پیدایش دولتهای شیعی: آل بویه، مصر، حمدانیان زیدیه یمن، علویان طبرستان و.. . جریان به سود مذهب تشیع ورق خورد که بر اثر آن نفوذ شیعه در همه جا فراگیر گردید.
پیدایش دولتهای شیعی ونیز تلاش و کوشش بی وقفه علماء شیعی، دو عامل مهم و اساسی در گسترش و توسعه تشیع در این برهه از زمان به شمار می رود. فعالیتهای فقها و متکلمین شیعه به اشکال مختلف به صورت: جمع آوری احادیث، تربیت شاگردان، تدوین فقه و کلام، مبارزه با بدعت ها و انحرافات فکری، تاسیس حوزه ها و مراکز علمی، بهره برداری از امکانات دولتی، تاسیس مساجد و برگزاری مراسم شیعی.. . خود نمایی نمود. نظر به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر بر آن است تا نقش و جایگاه متکلمین و فقها را در این رابطه، مورد بررسی و مطالعه قرار دهد.