تاثیر افزایش میزان مقاومت بر زمان عکس العمل و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات تنه در حین انجام حرکت ترکیبی تنه

حمل نامتقارن یا ترکیبی اجسام به عنوان مهم ترین فاکتور بیومکانیکی در افزایش شیوع کمر درد در محیط های کاری در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه بررسی افزایش میزان مقاومت بر زمان عکس العمل و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات تنه حین انجام حرکت ترکیبی تنه است.
در این مطالعه مداخله ای پس از انجام نمونه گیری به شیوه ساده و در دسترس، 30 مرد سالم جوان با قرارگیری در دینامومتر ایزواستیشن B200 در وضعیت ایستاده مستقیم، به صورت تصادفی حرکت ترکیبی تنه را در برابر سطوح مختلف مقاومت (حداقل مقاومت و 25، 50 و 75 درصد حداکثرگشتاور) انجام دادند. شیوه انجام آزمون به صورت پنج حرکت رفت و برگشتی ترکیبی تنه در دو فاز بالا آمدن و پایین رفتن بود. هم زمان با انجام حرکت، میزان فعالیت الکتریکی عضلات تنه و پارامترهای زمانی کنترل حرکت توسط دستگاه الکترومیوگرافی Data Link ثبت گردید. به منظور بررسی اثرات میزان مقاومت از آزمون آنالیز واریانس با طرح اندازه گیری های مکرر استفاده شد.
به طور کلی با افزایش سطح مقاومت، میزان فعالیت الکتریکی عضلات تنه به صورت معنی داری افزایش یافت (001/0p=). به دنبال افزایش مقاومت، زمان حرکت افزایش معنی داری یافت (004/0p=). زمان عکس العمل و زمان پیش حرکت تغییر معنی داری نداشت.
با افزایش مقاومت، توانایی کنترل پذیری تنه کاهش، میزان خطای سیستم حرکتی و بارگذاری داخلی افزایش می یابد. در مجموع استرس و استرین وسیع تری به فیبرهای آنولوس، مفاصل فاست و بافت های نرم اعمال گشته و ریسک آسیب افزایش می یابد.