شیوع ریکتز در خرگوش های خانگی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز در جنوب غرب ایران

این مطالعه به منظور تعیین فراوانی ریکتز در خرگوش های خانگی ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی دانشگاه شهید چمران اهواز طرح و طی یک دوره ی 3 ساله و بر اساس یافته های بالینی، رادیوگرافی و آزمایشگاهی در 114 سر خرگوش انجام شد. خرگوش های تحت مطالعه به 2 گروه سنی کمتر از 6 ماه و بالای 6 ماه تقسیم بندی شدند. وضعیت جیره غذایی از نظر استفاده از کلسیم بررسی گردید. پارامترهای بیوشیمیایی اندازه گیری شده در خرگوش های مبتلا شامل آلکالین فسفاتاز، کلسیم و فسفر بودند. این مطالعه ی نشان داد که شیوع ریکتز در خرگوش های اهواز 51 / 3 درصد) 4 تا از 114 مورد(بود. یافته های رادیوگرافی شامل عریض شدن صفحات رشد بخش دیستال رادیال و ران و پروکسیمال بازو و تیبیا و نیز فنجانی شدن متافیز بودند. صفحات رشد بخش دیستال اولنا به طور شدیدی آسیب دیده بود. میزان آلکالین فسفاتاز سرم در خرگوش های مبتلا بالا بود اما میزان کلسیم و فسفر در محدود هی نرمال بودند. تفاوت بین جنس های مختلف معنی دار نبود. با این وجود شیوع بیماری در آن دسته از خرگوش هایی که سن کمتر از 6 ماه داشتند و در منزل بدون تابش نور آفتاب نگه داری می شدند، به طور معنی داری بیشتر بود) 05 / P>0 (. خرگوش های مبتلا، کمتر از کلسیم و ویتامین D تغذیه شده بودند. ریکتز تغذیه ای در خرگوش های ایران همچنان وجود دارد و دلیل آن استفاده ی بیشتر از منابع فسفر و کاهش کلسیم و ویتامین D در جیر هی غذایی است. این مطالعه اهمیت بالانس جیره غذایی به ویژه از نظر کلسیم و فسفر را در جیره غذایی خرگوش های کمتر از 6 ماه نشان می دهد.