ارزیابی جدایش کاتدیک پوشش پلی یورتان حاوی رنگدانه نسل جدید بر پایه فسفات

غیر سمی بودن رنگدانه های فسفات روی آنها را به عنوان جایگزینی مناسب برای رنگدانه های بر پایه کرومات، جهت استفاده در پوشش های محافظ سطح مطرح ساخت. ولی عدم کارایی مناسب رنگدانه فسفات روی باعث به وجود آمدن نسل های جدیدی از این رنگدانه ها، با حفظ غیر سمی بودن و افزایش کارایی شد. این تحقیق با هدف ارزیابی عملکرد بازدارندگی رنگدانه فسفات روی آلومینیم (ZPA)، به عنوان نسل دوم از رنگدانه های فسفات روی اصلاح یافته، انجام پذیرفت. بدین منظور خواص جدایش کاتدیک و چسبندگی مربوط به پوشش های پلی یوتان، حاوی غلظت های حجمی های مختلف از رنگدانه های فسفات روی و فسفات روی آلومینیم، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون چسبندگی Pull-Off، در دو حالت تر و خشک نشان داد که با تغییر نوع و مقدار درصد حجمی رنگدانه استفاده شده در پوشش، میزان افت چسبندگی نمونه ها پس از غوطه وری در محلول 3.5% کلرید سدیم، از یکدیگر متفاوت خواهد بود. همچنین در آزمون جدایش کاتدی مشاهده شد که پوشش هایی که از افت چسبندگی کمتری برخوردار بودند، میزان جدایش کمتری، نسبت به مابقی پوشش ها داشتند. لذا عملکرد مناسب پوشش های حاوی درصد حجمی های بهینه از رنگدانه های فسفات روی(ZP) و فسفات روی آلومینیم (ZPA) در آزمون های انجام شده، احتمال تشکیل لایه ای محافظ در فصل مشترک فلز/پوشش را توسط رنگدانه های مذکور را مطرح ساخت.