رابطه شیب پستی تی بیا با پارگی رباط متقاطع جلویی

در مورد نقش افزایش شیب پشتی تی بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی شیب پشتی تی بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی بود.

مطالعه حاضر به صورت مورد- شاهدی برروی بیماران مراجعه کننده به یک مرکز درمانی آموزشی شهر تهران در سال های 88-1387 انجام گردید. 61 بیمار دچار پارگی رباط متقاطع جلویی که مستعد عمل بازسازی بودند (گروه مورد) با 61 نفر بدون پارگی رباط (گروه شاهد) مقایسه شدند. دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس با یکدیگر همسان شدند. میزان شیب پشتی تی بیا با استفاده از پرتونگاری نمای کناری واقعی در دو گروه اندازه گیری و مقایسه گردید.

شیب پشتی تی بیا در گروه شاهد 8/1±4/9 و در بیماران دچار پارگی رباط متقاطع جلویی 4/4±3/12 درجه بود و بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (001/0=p). همچنین میزان شیب بیش از 10 درجه، در گروه مورد 1/3 برابر بیشتر از گروه شاهد بود.

افزایش شیب پشتی تی بیا در افزایش احتمال پارگی رباط متقاطع جلویی موثر است. بنابراین بررسی این شیب در ورزشکاران و افراد فعال و اقدامات لازم جهت پیشگیری از پارگی آن توصیه می گردد.