جنگ نرم، انقلاب های رنگی و دیپلماسی عمومی

موضوع «انقلاب های رنگی» که در دهه 1990 در ادبیات روابط بین الملل مورد استفاده قرار گرفت را می توان تحولی بنیادین در الگوهای رفتاری آمریکا برای کنترل محیط منطقه ای و بین المللی دانست. از آنجا که ماهیت انقلاب های رنگی با نشانه هایی از تحرک رسانه ای و الگوهای نرم افزاری شکل گرفته از این رو انقلاب های رنگی در قالب نظریه «جنگ نرم» طبقه بندی شده است. جنگ نرم یکی از الگو های «براندازی کم شدت» محسوب شده که آمریکایی ها آن را در قالب ادبیات دموکراتیک به کار گرفته اند. تجربه کشورهایی که در آن انقلاب های رنگی شکل گرفته نشان می دهد که این الگو از راه «دیپلماسی عمومی» مورد توجه واقع شده و زمینه های تاثیرگذاری بر ساختار سیاسی را به وسیله تبلیغات، رسانه، جنبش های اجتماعی و گفتمان های دموکراتیک فراهم می سازد.
برای تبیین این مقاله از «نظریه پیوند» استفاده می شود. به عبارتی، نقش دیپلماسی عمومی در شکل گیری انقلاب های رنگی و نقش انقلاب های رنگی در سازماندهی جنگ نرم بررسی می شود.