تاثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تماس پوستی مادر و نوزاد بر اضطراب موقعیتی مادران بستری در بخش سزارین بیمارستان شهید اکبر آبادی تهران انجام شده است.
در یک کارآزمایی بالینی تعداد 60 مادر ایرانی با سابقه حداقل یک بار عمل سزارین به طور تصادفی در دو گروه مداخله (اجرای تماس پوستی مادر و نوزاد) و شاهد قرار گرفتند. برای مادران در هر دو گروه، در شیفت صبح، 2 ساعت پس از عمل و پس از ورود به بخش سزارین، طبق روتین، مسکن تجویز می شد. در صورتی که نمره درد مادران طبق معیار دیداری عددی (VAS) کم تر یا مساوی 3 (3≤) بود، پرسش نامه اضطراب اسپیل برگر برای آنان تکمیل می شد. سپس در گروه مداخله، به مدت 30 دقیقه تماس پوستی اجرا می گردید. در هر دو گروه، 6 ساعت پس از مداخله، در صورتی که نمره درد با استفاده از معیار VAS کم تر یا مساوی 3 بود، مجددا پرسش نامه اسپیل برگر تکمیل می شد.
تفاوت آماری معناداری در میانگین نمره اضطراب مادران دو گروه وجود نداشت، اما شدت اضطراب مادران در گروه آزمون به طور معناداری کم تر از گروه شاهد بود (028/0=P). شش ساعت پس از اجرای تماس پوستی، میانگین نمره اضطراب مادران در گروه تماس پوستی به طور معناداری کم تر از مادران گروه شاهد گزارش شده است (037/0=P).
نظر به نقش تداوم اضطراب مادر در بروز افسردگی پس از زایمان، و با توجه به نتایج این مطالعه بر لزوم استفاده از تماس پوستی مادر و نوزاد در بخش های پس از زایمان، به خصوص بخش سزارین تاکید می گردد.