تحلیلی بر توزیع فضایی خدمات فرهنگی و تعیین سطوح برخورداری استانهای ایران

برای سنجش و سطح بندی توسعه ی فرهنگی مناطق، شاخص های بسیاری وجود دارد. هر یک از این شاخص ها دارای ارزش و اهمیت خاصی هستند که با توجه به نوع هدف و روش مطالعه مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهش حاضر با استفاده از 18 شاخص فرهنگی به دنبال سنجش سطح توسعه یافتگی فرهنگی استان های ایران و تعیین سطوح برخورداری آنها است. روش تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی است. برای تحلیل داده ها از مدل تحلیل عاملی و خوشه ایاستفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین استان های ایران از نظر سطح توسعه ی فرهنگی اختلافات زیادی وجود دارد، به طوری که استان تهران از نظر شاخص های مدنظر خود را جدا از سایر استان ها به صورت خیلی برخوردار مطرح کرده است. استان های اصفهان، فارس، مازندران، سمنان و یزد توسعه یافته (برخوردار) به شمار می آیند. سایر استان ها از نظر برخورداری از شاخص های فرهنگی مدنظر در وضعیت مطلوبی نیستند و فاصله خیلی زیادی با استان های توسعه یافته دارند. استان سیستان و بلوچستان نیز به عنوان محرومترین استان ایران محسوب می شود که از نظر برخورداری از شاخص های مدنظر در وضعیت بسیار نامناسبی قرار دارد.