برنامه ریزی شهری الگوی پراکنش شهر

پراکنش شهری یکی از عمده ترین چالش های فراروی برنامه ریزان و شهرسازان در سده بیست و یکم می باشد، که در نتیجه رشد روزافزون جمعیت و تسلط سامانه حمل و نقل خودرو محور برشهرها، شکل گرفته است. در این میان، الگوی پراکنش شهری به صورت ساخت و سازهای غیرمجاز و سکونتگاه های غیررسمی، در پیرامون کلان شهرهای کشورمان رخساره نموده و باعث از بین رفتن اراضی کشاورزی و تحمیل هزینه های سرسام آوری برای گسترش تاسیسات زیربنایی شده است. بر همین اساس هدف نوشتار حاضر، تبیین الگوی پراکنش شهری و بخصوص شاخص ها، متریک ها، دلایل و پیامدهای زیان بار آن از جنبه های گوناگون است. روش شناسی مقاله حاضر، توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر بهر هگیری از منابع معتبر لاتین است. عمده ترین متغیرهای این مقاله شامل: مفهوم الگوی پراکنش، متغیرهای تاثیرگذار در ظهورآن، گونه شناسی اشکال رشد و پراکنش شهری، فرآیندهای زمانی رشد و پراکنش شهری، شاخص ها و متریک ها و پیامدهای الگوی پراکنش شهری می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد، رشد شهری به افزایش اراضی توسعه یافته اطلاق می شود. و پراکنش شهری، آن رشد شهری است که مجموعه ای از خصوصیات منفی به همراه داشته باشد. اشکال رشد شهری، عمدتا به سه صورت مشتمل بر رشد مبتنی بر توسعه مناطق درونی یا رشد میان افزا 2، رشد گسترشی 3 و رشد دور از مرکز یا رشد پیراشهری 4 تجلی می نماید. رشد جمعیت، رشد اقتصادی، صنعتی شدن، مالیات بر املاک و ساخت و سازها، فقدان مسکن قابل استطاعت، گسستگی فیزیکی، تقاضا برای افزایش فضای زندگی بیشتر، حمل و نقل و قطعه زمین های بزرگ، از جمله عوامل کاتالیزور در گسترش پراکنش شهری به شمار م یآیند. افزون بر این، از جمله مهمترین پیامدهای پراکنش شهریمی توان به تخریب محیط زیست، تخریب زمی نهای کشاورزی، فقدان فضاهای باز، مشکلات ترافیکی، زوال شهری، افزایش مصرف انرژی و ایجاد آلودگی به واسطه کاهش میزان استفاده از وسایط نقلیه همگانی، پیاده روی و دوچرخه سواری؛ افزایش مصرف انرژی در واحدهای مسکونی باز و ت کخانواری، تخصیص فزآینده فضا به جاده ها و پارکینگ، از بین بردن مفهوم اجتماع و فقدان مکان های تاریخی اشاره نمود. همچنین الگوی پراکنش شهری دارای تاثیرات مثبتی از جمله تولیدات اقتصادی بیشتر، فرصت های شغلی جدید برای افراد بیکار، زندگی بهتر به دلیل فرصت ها، خدمات و سبک های بهتر زندگی نیز می باشد.