ارتباط پلی مورفیسم های G1193/C، C2145/T اگزون های 8~
~
~
~
، 12 ژن پراکسیداز تیروییدی و تیتر آنتی بادی ضد آن در جمعیت ایرانی

بیماری های خود ایمنی تیرویید جز بیماری های رایج بوده و تعیین وضعیت ژنتیکی آن در سبب شناسی بیماری دارای اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط دو پلی مورفیسم اگزون های 8 و 12 ژن پراکسیداز تیرویید (Thyroid Peroxidase) با میزان آنتی بادی ضد آن (Anti-Thyroid Peroxidase) در جمعیت ایرانی انجام شد.

از جمعیت مورد بررسی در مطالعه ی قند و لیپید تهران، 184 نفر در دو گروه مورد (112 نفر، 100Anti-TPO< واحد در لیتر و Anti-Tg) و شاهد (72 نفر، 100Anti-TPO> واحد در لیتر و Anti-Tg) انتخاب شدند. سطح سرمی Anti-TPO و Anti-Tg با روش الیزا اندازه گیری گردید. محتوای DNA ژنومی خون محیطی با روش نمک اشباع/ پروتئیناز کا استخراج گردید. اگزون های 8 و 12 ژن TPO با روش PCR تکثیر شدند و با آنزیم های محدودالاثر SacII و BsrI انکوبه و پلی مورفیسم های مورد نظر با روش RFLP بررسی گردیدند.

فراوانی الل C پلی مورفیسم C2145/T(اگزون 12) در افراد Anti-TPO+ 2/71% و در افراد Anti-TPO- 8/28% بود. حضور الل C ارتباط معنی داری با افزایش Anti-TPO نشان داد: ژنوتیپ CC 100 واحد در لیتر380±436 و ژنوتیپ TT 100 واحد در لیتر 330±140 (001/0(P<. میزان Anti-TPO در افراد حامل الل C نسبت به گروه بدون آن نیز افزایش داشت)2/9. (OR=پلی مورفیسم G1193/C (اگزون 8) با سطح Anti-TPO سرم ارتباط معنی داری نداشت.

بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد حضور الل C پلی مورفیسم C2145/T اگزون 12 ژن TPO با سطح بالای Anti-TPO سرم مرتبط بوده و افراد حامل این آلل نسبت به افراد بدون آن 2/9 برابر در معرض کم کاری خودایمنی تیرویید قرار دارند. به احتمال زیاد این پلی مورفیسم در سبب شناسی خودایمنی تیروییدنقش دارد.