تاثیر تمرین هوازی بر سطوح ترکیب های بدن و سطح هموسیستئین در زنان سالمند

افزایش سطح هموسیستئین به عنوان یک بیومارکر قلبی عروقی جدید مطرح شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر 12 هفته تمرین هوازی منتخب بر ترکیب های بدن و سطح هموسیستئین در زنان سالمند 7560 ساله بود.
این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1389 در فرهنگ سرای امام خمینی شهر اصفهان انجام شد. پس از معاینه پزشکی تعداد 30 زن سالمند با شرایط سنی و وزنی مشابه به صورت هدفمند انتخاب شده و سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل و مداخله تقسیم شدند. با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب های بدن، وزن، درصد چربی بدن و نسبت دور کمر به دور لگن تعیین شد. سپس نمونه خونی در حالت ناشتا گرفته شد. سطح هموسیستئین به روش الیزا اندازه گیری شد. گروه مداخله تحت تاثیر یک برنامه تمرین هوازی فزاینده (راه رفتن) 3 جلسه در هفته، به مدت 3 ماه قرار گرفتند. پس از 3 ماه همه متغیرها در هر دو گروه مجددا اندازه گیری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی زوجی و تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج کاهش معنی داری را در شاخص های وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و نسبت دور کمر به دور لگن گروه تجربی قبل و بعد از 12 هفته دوره تمرینی نشان داد. هم چنین، در پایان 12 هفته دوره تمرینی، کاهش معنی داری در سطوح هموسیستئین در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(05/0p≤).
این مطالعه نشان داد، یک برنامه 12 هفته ای تمرین استقامتی کنترل شده و منظم با شدت متوسط که ظرفیت عضله اسکلتی را برای استفاده از چربی ها افزایش می دهد، ممکن است، نقش مهمی در کنترل وزن و کاهش سطح هموسیستئین در زنان سالمند داشته باشد.