بررسی تطبیقی وزن های کمی و تکیه ای- هجایی در فارسی و گیلکی

در این مقاله ابتدا دو نوع وزن عروضی (کمی) و تکیه ای- هجایی در فارسی و گیلکی به صورت تطبیقی بررسی شده، سپس ویژگی های ترانه در آنها مورد توجه قرار گرفته است. علاوه بر این، به این نکته نیز اشاره شده است که گویش گیلکی به خاطر نداشتن گونه معیار و به علت ویژگی های خاص دستگاه مصوتی آن، اصولا مناسب وزن عروضی نیست و اشعاری که به وزن عروضی در این گویش سروده شده، اصول شعر عروضی در آنها، معیار یا یک دست نشده است و این همه، سبب شده است تا تمام این اشعار عملا در قالب های وزن تکیه ای- هجایی، یعنی وزن اصیل و قدیم رایج در تمام گویش های ایرانی قرار بگیرند.