پیشنهاد ارائه واحد درسی بیماری های دهان در کوریکولوم آموزش دوره عمومی دانشجویان پزشکی

پزشکان هم که همچون دندانپزشکان به تشخیص و بعضا درمان برخی بیماری های دهان مبادرت می ورزند، باید اطلاعات قابل قبولی در مورد بیماری های دهان و نحوه درمان آنها داشته باشند. طبق مطالعات ویلیام اوسلر در برنامه های پزشکی توجه و اهمیت سلامت دهان و دندان بسیار ناچیز است و شاید صرفا در ارتباط با معاینات بالینی به آن توجه شود. یکی از شاخه های تخصصی دندانپزشکی که ارتباط تنگاتنگی از نظر محتوای درسی و حیطه عملکردی با پزشکی دارد و می تواند منبع بسیار مطمئنی برای برقراری تعامل و همکاری نزدیک جامعه پزشکی و دندانپزشکی باشد، رشته تخصصی بیماری های دهان است ولی در حال حاضر در برنامه آموزشی دانشجویان پزشکی کشور، واحد جداگانه ای جهت آشنایی پزشکان با بیماری های دهان ودندان در نظر گرفته نشده است. هدف از این مطالعه بیان ضرورت لحاظ کردن واحد درسی بیماری های دهان در کوریکولوم آموزشی دوره عمومی دانشجویان پزشکی می باشد در این مطالعه میزان آگاهی و مهارت تشخیصی 140 نفر از انترنهای پزشکی و دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش و پرسشنامه به همراه تعدادی تصویر بود. میانگین سنی افراد شرکت کننده 41/25 بود. از بین 140 نفر کمترین نمره آگاهی 25/1 و حداکثر نمرات 75/3 بود. حداقل نمره مهارت تشخیصی 36/0 و حداکثر نمره 4 بود. میانگین نمره آگاهی انترنهای دندان پزشکی 18/3 و میانگین نمره مهارت تشخیصی آنها 94/2 بود. بین جنس و سن دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی دار نبود و همچنین بین این پارامتر ها و میزان آگاهی و مهارت تشخیصی نیز ارتباطی وجود نداشت. در انترنهای پزشکی، میانگین نمره مهارت تشخیصی 73/1 و میانگین نمره آگاهی 05/3 بود. بین میزان آگاهی دو گروه اختلاف معنی داری نبود اما بین مهارت تشخیصی دو گروه از لحاظ آماری اختلاف معنی داری بود و انترنهای دندانپزشکی از نظر آماری مهارت تشخیصی بهتری داشتند. با توجه به اینکه میزان مهارت تشخیصی و میزان آگاهی پزشکان از حد قابل قبول پایین تر بود، لذا توصیه می شود یک واحد درسی بیماری های دهان به کوریکولوم آموزشی دوره پزشکی اضافه گردد. بهبود آموزش در این زمینه برای تمامی پزشکانی که با بیماری دهان در ارتباط هستند توصیه می شود.