فراوانی عوارض بتا- تالاسمی ماژور در بیماران مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص کرمان طی شش ماهه دوم سال 1387

بتا- تالاسمی ماژور یک بیماری مزمن و البته بسیار پرهزینه برای سیستم بهداشتی کشور می باشد. تظاهرات بیماری تالاسمی در صورت تزریق منظم خون کمتر شده اما در مقابل عوارض هموسیدروز را به دنبال خواهد داشت. هدف از این مطالعه بررسی عوارض بیماری در مراجعه کنندگان مرکز بیماری های خاص کرمان، بدون در نظر گرفتن محدودیت سنی بود.

این مطالعه بر روی بیماران بتا - تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص (موسسه ثامن الحجج) کرمان طی نیمه دوم سال 1387 انجام شد. افرادی که کمتر از 8 بار در سال خون دریافت می کردند از مطالعه حذف شدند. از هر کدام از بیماران شرح حال و معاینه بالینی به عمل آمده و به همراه مشخصات فردی و سابقه و نتایج آزمایشات اولیه در پرونده بیمار ثبت شد.

در مجموع 340 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که4/54% آنها زن، 76/51% در گروه سنی 15-0 سال، 64/37% در گروه سنی 24-16 سال و 58/10% درگروه سنی 25 سال به بالا بودند. در میان بیماران 5/3% هیپوتیروئید بودند اما هیچ موردی از هیپوتیروئیدی در افراد زیر پانزده سال یافت نشد و 5/8% از افراد مبتلا به عارضه هیپوپاراتیروئیدی بودند. شایع ترین عارضه یافت شده در میان تمامی بیماران اختلال گنادی بود که بیشترین تعداد (6/80%) در محدوده سنی بالای 25 سال بودند و در کل 7/29% جمعیت مبتلا به هیپوگنادیسم بودند. هیچ موردی از اختلال کلیوی یا اختلال آدرنال وجود نداشت. شیوع عوارض قلبی 1/9% بود و 3/2%افراد اختلال کبدی داشتند که سن افراد مبتلا بالای 15 سال بود. شیوع ویروس های هپاتیت B و هپاتیت Cو HIV به ترتیب 5/2%،33% و 0% بود.

سن مستقیما با شیوع اکثر این عوارض در ارتباط بود و هر چند هیچ ارجحیت جنسی معنی داری به دست نیامد، توجه بیشتر به ویژه در سنین بالای 15 سال در مورد ارزیابی های روتین توصیه می شود. از آنجا که بر اساس این مطالعه آندوکرینوپاتی ها و بیماری های قلبی و کبدی در میان بالغین جوان مبتلا به بتا- تالاسمی ماژور هنوز هم شایع می باشند، تشخیص به موقع، اقدامات درمانی مناسب و کنترل و معاینه منظم بیماران می تواند از بروز عوارض جلوگیری کند.