میزان جذب یون فلوراید در دندان های سالم با کاربرد وارنیش و ژل فلوراید (بررسی آزمایشگاهی)

بیان مساله: استفاده از گونه های مختلف فرآورده های فلوراید به عنوان یکی از درمان های پیشگیری نقشی مهم در مقاوم ساختن دندان در برابر پوسیدگی دارد.

پژوهش کنونی، با هدف بررسی میزان جذب فلوراید در مینای سالم به دنبال کاربرد وارنیش دورافلور (®Duraflor) و مقایسه ی آن با ژل (Sultan®)APF انجام گردید.
مواد و

در این پژوهش تجربی، 20 دندان سالم پره مولر که به دلایل ارتودنسی کشیده شده بودند، به گونه ی تصادفی به دو گروه تقسیم شده و هر دندان نیز به دو نیمه ی مزیالی و دیستالی (یک نیمه شاهد و دیگری تجربی) برش یافت. سطح معینی به صورت نیم دایره بر روی مینای هر نمونه به مدت 1 ساعت در برابر ژلAPF (Sultan، USA) یا وارنیش فلوراید (5 درصد) دورافلور (Topex) قرار گرفت و سپس به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه ی سانتی گراد در بزاق مصنوعی نگهداری گردید. پس از آن جهت تهیه ی بیوپسی مینا به مدت 30 ثانیه توسط اسید پرکلریک 5/0 مول اچ و پس از هر بار با KOH2/0 مول شسته شد. سپس محتوای فلوراید و کلسیم آنها به ترتیب با روش-های پتانسیومتری و اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید. برای آزمون های آماری از کولموگروف- اسمیرنوف (Kolmogorov-smirnov)، تی زوج (Paired t) و تی دانشجویی (Student t) استفاده شد.

یافته ها نشان دهنده ی جذب مقادیر چشمگیر فلوراید در نمونه های ژل APF و وارنیش دورافلور بود. آزمون تی زوج در هر گروه تفاوت نیمه های شاهد و تجربی را معنادار نشان داد (وارنیش: 002/0= p، ژل: 039/0=p). همچنین میانگین جذب فلوراید در وارنیش دورافلور برابر ppm78/2069 و در ژل APF برابر ppm 99/1050 بود.

کاربرد ژل استانداردAPF و وارنیش دورافلور موجب جذب فلوراید در مینای دندان شده بود، هر چند به نظر می رسد که وارنیش دورافلور قابلیت جذب بیشتری را نسبت به ژل فلوراید APF توسط مینا داراست.