بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و امید به زندگی در بیماران مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی

مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و امید به زندگی در بیماران زن مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی صورت پذیرفت.
نمونه پژوهش شامل 100 زن مبتلا به سرطان بود که بعد از گذشت 2 سال از عمل جراحی جهت کنترل بیماری هر سه ماه یک بار به پزشک متخصص انکولوژی مراجعه می کردند. سن بیماران در محدوده 50-35 سال قرار داشت. فرضیه پژوهش این بود که بین کیفیت زندگی و امید به زندگی رابطه معنی داری وجود دارد. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی بود. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه 1- پرسشنامه امید اسنایدر (10 سؤال) با جهت گیری مثبت و منفی که ضریب پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 70/0 و ضریب پایایی پس از یک ماه 74/0 محاسبه شد. 2- مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی(WHOQOL-BREEF) با 26 سؤال در ابعاد سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و محیط زندگی بودکه اعتبار آن 78/. برآورد گردید. آزمون های آماری مورد استفاده آمار توصیفی و استنباطی(همبستگی و رگرسیون) بود.
یافته ها و داده های پژوهش حاکی از رابطه مثبت و معنی دار بین امید به زندگی و کیفیت زندگی بود. بدین صورت که هرچه امید به زندگی بالاتر، کیفیت زندگی نیز مطلوب تر خواهد بود و بالعکس. در نتیجه توان پیش بینی کیفیت زندگی بهتر از روی امید به زندگی نیز وجود دارد.