سطح اجتماعی شدن حرفه ای فارغ التحصیلان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز

حرفه ای شدن از مفاهیم بنیادی و پایه ای پرستاری است، این پدیده حاصل تعامل فرد– محیط کاری و ارتباطات بین فردی می باشد. این ارتباط به اعضای گروه امکان می دهد تا خودشان و منابع خود را نظم و سازمان بخشند و با همکاری یکدیگر مشکلات خود را رفع نمایند. لذا دانشجویان پرستاری باید در طول دوره تحصیل خود به سطح مناسبی از اجتماعی شدن دست یابند. مطالعات اندکی در کشورمان در زمینه بررسی سطح اجتماعی شدن دانشجویان پرستاری انجام شده است. هدف این مطالعه بررسی سطح اجتماعی شدن حرفه ای فارغ التحصیلان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی تبریز می باشد.
این مطالعه توصیفی در سال 1389 انجام شد. در این مطالعه 28 فارغ التحصیل کارشناسی پرستاری با روش سرشماری شرکت نمودند. برای جمع آوری داده ها از «پرسشنامه اجتماعی شدن حرفه ای» استفاده شد که حاوی 48 گزینه است. نمره این پرسشنامه از 48 تا 336 متغیر است تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی انجام شد.
4/71 درصد فارغ التحصیلان پرستاری در طی دوره تحصیل دارای یک الگو در پرستاری بودند، مربیان بالینی 7/60 درصد و پرستاران 25 درصد بهترین الگوهای آنها در انتقال فرهنگ پرستاری ذکر شدند. میانگین نمره اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان 5/29 ± 9/249 بوده و 6 دانشجو (4/21 %) در سطح متوسط و 22 دانشجو (6/78 %) در سطح زیاد اجتماعی شدن قرار داشتند.
سطح اجتماعی شدن حرفه ای دانشجویان پرستاری قابل قبول می باشد. با توجه به کم بودن متون پژوهشی در این زمینه و اهمیت توانمندی حرفه ای دانشجویان پرستاری در تحقق رسالت نظام سلامت، انجام مطالعات بیشتر با رفع محدودیت های مطالعه حاصل، پیشنهاد می-گردد.