مقایسه آزمایشگاهی تأثیر گلیز و پالیش بر زبری سطحی پرسلن های دندانی

زبری سطوح رستوریشن های دندانی می تواند منجر به کاهش خواص بیولوژیک آنها و سایش دندانهای مقابل گردد. هدف از این مطالعه مقایسه آزمایشگاهی تاثیر گلیز و پالیش بر زبری سطوح پرسلن های دندانی می باشد.
این مطالعه تجربی بر روی بیست دیسک پرسلنی از نوع Noritake با بیس فلزی به ضخامت 2- 5/2میلی متر و قطر یک سانتی متر انجام شد. ابتدا نمونه ها توسط دیسک سیلیکونی با زبری متوسط پرداخت و سپس به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. در گروه اول گلیز و در گروه دوم پالیش و در گروه سوم پس از گلیز توسط سنگی با درجه زبری coarse سطح گلیز برداشته شد و ری گلیز انجام گردید و در گروه چهارم مثل گروه سوم با این تفاوت که در مرحله آخر پالیش انجام شد. سپس نمونه ها توسط Profilomete و SEM ارزیابی شدند. به علت نرمال بودن داده ها از آزمون one- way ANOVA و تست تکمیلی LSD استفاده گردید.
میانگین زبری در گروه گلیز μ 05/0 ± 06/ 1، در گروه پالیش μ 13/0 ± 92/0، در گروه ری گلیز μ 13/0 ± 22/1و در گروه پالیش پس از گلیز μ 13/0 ± 14/1بود. پالیش و پالیش پس از گلیز در100% موارد سطوح گرد و گلیز در 60% موارد سطوح تیز را به وجود آوردند.
سطح پالیش شده نسبت به سطح گلیز شده زبری کمتری دارد. همچنین در گروه پالیش پس از گلیز نیز سطح پرسلن نسبت به گروه ری گلیز زبری کمتری دیده شد.