نیازهای آموزشی دانش آموختگان مامایی شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی

تعیین نیازهای آموزشی، اولین گام برنامه ریزی آموزشی و نخستین عامل ایجاد تضمین کیفیت و اثربخشی کارکرد آموزش است. برخورداری ماماها از دانش لازم و کافی و افزایش توانایی آنان در تصمیم گیری ها منجر به بهبود عملکرد آنان خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای آموزشی دانش آموختگان مامایی شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی استان چهارمحال و بختیاری انجام شد.
این پژوهش توصیفی- تحلیلی در سال 1388 روی 280 ماما و 50 نفر مسئول شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی استان چهارمحال و بختیاری که با روش سرشماری انتخاب شدند، انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته شامل سه بخش اطلاعات فردی، نیازهای آموزشی حیطه های تخصصی و غیرتخصصی و اولویت آموزشی جمع آوری و سپس با نرم افزار SPSS 15 و آزمون های آماری توصیفی و آزمون T دانشجویی، مجذورکای و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شد.
تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمرات نیازهای آموزشی از دیدگاه مسئولان و ماماها در حیطه های تخصصی و غیرتخصصی وجود نداشت (0/05 >p). بین میانگین نمرات نیازهای آموزشی در حیطه های بارداری و زایمان (002/0= p)، بهداشت مادر و کودک (038/0= p) و نوزادان (025/0= p) با محل کار تفاوت معنی داری وجود داشت. همچنین بین میانگین نمرات نیازهای آموزشی در حیطه غیرتخصصی با مدرک تحصیلی، اختلاف معنی دار بود (025/0= p). برگزاری دوره های آموزشی در خصوص زبان انگلیسی، کاربرد تکنولوژی اطلاعات در مامایی (IT)، احیا، روش تحقیق، احکام شرعی و قانونی، خونریزی های غیرطبیعی رحمی، اختلالات فشار خون در بارداری، دارودرمانی در نوزادان و عفونت های شایع زنان به عنوان اولویت های آموزش، ضروری به نظر می رسد.