سکته ی قلبی و افسردگی

علایم افسردگی در بیماران پس از بروز سکته ی قلبی (MI با Myocardial Infarction) بسیار شایع است و می تواند اثرات منفی بر پیش آگهی بیماری داشته باشد. افسردگی در 35 تا 50 درصد موارد بیماران مبتلا به MI گزارش شده است. افسردگی به عنوان یک عامل خطرساز مستقل برای بروز MI، مرگ و میر و عوارض بعدی پس از MI و کاهش کیفیت زندگی در مبتلایان به MI شناخته می شود. ارتباط بین افسردگی و MI یک ارتباط دو طرفه است. مکانیسم های واسطه ای مطرح در ایجاد رابطه ی بین افسردگی پس از MI و افزایش خطر مرگ و میر شامل مکانیسم های رفتاری و مکانیسم های زیست شناختی هستند. وجود آریتمی، تغییر در تعادل حیاتی، التهاب، مکانیسم های عصبی-هورمونی و لخته پذیری از جمله مکانیسم های زیست شناختی هستند. ممکن است که ترکیبی از این دو دسته مکانیسم موجب افزایش خطر مرگ و میر در این بیماران شود.
مطالعات همه گیر شناسی رابطه ی بین افسردگی و افزایش خطر ابتلای بعدی به بیماری قلبی عروقی، MI و مرگ قلبی را نشان داده است. تاثیر منفی افسردگی بر پیش آگهی بیماری قلبی با درمان صحیح قابل پیش گیری است. روش های درمانی متعددی برای درمان افسردگی پس از MI به کار گرفته شده است که شامل بازتوانی قلبی، حمایت اجتماعی، درمان شناختی- رفتاری و داروهای ضد افسردگی می شود. توصیه می شود در درمان دارویی افسردگی پس از MI از داروهای سه حلقوی به دلیل اثرات نامطلوب آنها اجتناب شود. در صورتی که داروهای ضد افسردگی SSRI با فاصله ی کمی پس از MI شروع شود، عوارض جانبی مهمی نخواهند داشت.