تعیین و مقایسه ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و متانولی میوه خرما Phoenix dactylifera L. واریته دیری آبادان

خرما (Phoenix dactylifera L.) مهم ترین منبع غذایی انسان های ساکن در مناطق بیابانی و نیمه بیابانی می باشد. میوه ها حاوی درصد بالایی کربوهیدرات، چربی، نمک و مواد معدنی، پروتئین، ویتامین و همچنین مقادیر قابل توجهی فیبرهای غذایی و ترکیبات پلی فنلی می باشند. با توجه به اهمیت آنتی اکسیدانی آنها و مطالعات محدود در مورد ظرفیت آنتی اکسیدانی خرمای ایران، دراین مطالعه اثرات آنتی اکسیدانی عصاره های متانولی و آبی خرما (واریته دیری) مورد بررسی قرار گرفت.

تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. میوه های خرما (واریته دیری) از شهر آبادان واقع در استان خوزستان جمع آوری و عصاره متانولی و آبی به روش ماسراسیون تهیه گردید. تست های DPPH، TEAC و FRAP برای ارزیابی اثرات ضد رادیکال عصاره ها استفاده شد. میزان ترکیبات پلی فنلی عصاره ها به روش فولن سیوکالتو تعیین گردید و ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره های آبی و متانولی میوه خرما در سه تکرار گزارش شد.

در تست DPPH، IC50 عصاره متانولی و آبی به ترتیب 65/4 میلی گرم بر میلی لیتر و 61/76 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. عدد TEAC عصاره متانولی و آبی در دقیقه 6، 39/9 و 06/9 بوده و میزان EC1 در روش FRAP 36/5 و 01/2 میلی گرم بر میلی لیتر برای عصاره ها به دست آمد. میزان ترکیبات پلی فنلی عصاره متانولی 77/3 و عصاره آبی 42/17میلی گرم معادل اسید تانیک بر گرم عصاره خشک تعیین گردید.

عصاره متانولی و آبی میوه خرما درای اثرات آنتی اکسیدانی می باشند. عصاره آبی در تمام تست های بکار رفته دارای اثرات آنت اکسیدانی بهتری بوده که احتمالا می تواند به دلیل میزان ترکیبات پلی فنلی بیشتر عصاره آبی باشد.